Harlem-Hippies (Matador Records 2010)

Oι Harlem είναι ένα τρίο από το Austin και αν και νέοι σε ηλικία αυτό είναι το δεύτερο τους άλμπουμ μετά το αυτοχρηματοδοτούμενο "Free Drugs" του 2008. Ευτυχώς γι' αυτούς το γεγονός ότι υπέγραψαν σε μεγάλη εταιρεία δεν άλλαξε καθόλου την επιτυχημένη συνταγή του να σοκάρουν.

Αυτό που δεν μπορείς να αμφισβητήσεις είναι ότι αυτοί εδώ οι τύποι ξέρουν να γράφουν τραγούδια. Έχοντας σαφείς αναφορές από τους Pixies ντύνουν τα τραγούδια τους με lo-fi garage rock ήχους και με στίχους εύπεπτους και σοκαριστικούς. Οι προσήλωση τους στην μελωδία είναι το βασικό συστατικό που κάνει την μουσική τους ελκυστική στον ακροατή. Τα “Someday Soon” και "Gay Human Bones" αποδεικνύουν του λόγου το αληθές και αβίαστα μπορούν να χαρακτηριστούν σαν τα κορυφαία τραγούδια της συγκεκριμένης κυκλοφορίας. Εξίσου όμορφο,αν και αρκετά διεστραμμένο,και το "Torture Me".

Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η εναλλαγή στα φωνητικά μεταξύ των εκ των μελών της μπάντας,και πιο συγκεκριμένα μεταξύ των Michael Coomer και Curtis O’Mara . όπου τραγουδά ο δεύτερος νιώθεις μια αύρα γλυκύτητας και νοσταλγίας. Χαρακτηριστικά παραδείγματα τα "Faces" και "Friendly Ghost",δύο εξαιρετικής ποιότητας τραγούδια. Όπου πάλι αναλαμβάνει τα φωνητικά ο πρώτος γίνεται πραγματικά χαμός. Ακούστε τα “Stripper Sunset” και “Pissed” και θα καταλάβετε.

Οι εκπλήξεις όμως δεν σταματούν εδώ. Οι Harlem τολμούν να πειραματιστούν και με ψυχεδελικούς ήχους με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το “Prairie My Heart”. Επικίνδυνος πειραματισμός θα μου πείτε,αλλά η καταγωγή τους από μια περιοχή που έβγαλε μερικούς από τους αρχιερείς αυτού του ήχου,τους δίνει όλα τα εχέγγυα και κάνει αυτόν τον πειραματισμό άκρως επιτυχημένο. Μοναδικό ίσως μείον σε αυτό τον δίσκο είναι τα πολλά τραγούδια που περιέχει. Τα 16 στο σύνολο τραγούδια,μπορεί να μην έχουν κανένα ίχνος ηχητικής επανάληψης,η ακατέργαστη τους όμως παραγωγή κάνει την ακρόαση αρκετά δύσκολη μετά το 8ο-9ο κομμάτι!

Σε γενικές γραμμές το "Hippies" είναι ένα πολύ όμορφο άλμπουμ. Οι Harlem δεν κοιτούν να ακολουθήσουν μόδες και να μπουν σε καλούπια. Γουστάρουν να παίζουν μουσική και αυτό γίνεται αντιληπτό σε κάθε στιγμή αυτής της δουλειάς τους,απλά πρέπει να γίνουν λιγάκι πιο "επαγγελματίες",κοινώς να φύγουν από τη λογική του να γράφουν υπέροχες μελωδίες που θα ντύνουν άθλιους στίχους. Έχοντας όμως την Matador να τους προστατεύει,πιστεύω πως δεν θα αργήσουμε να δούμε μεγαλειώδη πράγματα από δαύτους!