Οι φίλοι που προαναφέραμε παραπάνω είναι κάτι παραπάνω από ικανοί για να μας πείσουν για το ποιοτικό της μουσικής των Detachments,στην πραγματικότητα όμως απλά μας δείχνουν τον δρόμο,γιατί ουσιαστικά η ακρόαση του εν λόγω άλμπουμ είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για την αξία αυτής της μπάντας!
Στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ένα δίσκο που είναι πνιγμένος στα μακρόσυρτα φωνητικά,τα επιβλητικά synths και τα εκκωφαντικά beats ενός drum machine που δημιουργούν ένα αποτέλεσμα κλειστοφοβικό και απομονωτικό! Οι επιρροές από τους θεούς Cabarret Voltaire,τους Human League και τους New Order είναι πολύ δύσκολο να κρυφτούν,αλλά αυτό διόλου ξενίζει τον ακροατή καθώς του δίνει την ευκαιρία να ακούσει στην ουσία την εξέλιξη του ήχου αυτών των τριών μεγάλων συγκροτημάτων. Προσωπικά ξεχώρισα τα τραγούδια "H.A.L.","Audio Video" και "I don't want to Play",κυρίως λόγω του πεντακάθαρου 80's συναισθήματος που αποπνέουν,χωρίς να σημαίνει ότι τα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια που απαρτίζουν το "Detachments" στερούνται ποιότητας και δυναμισμού.
Σαν γενική εικόνα είναι βέβαιο πως το "Detachments" άνετα θα μπορούσε να έχει κυκλοφορήσει κάπου στα μέσα της δεκαετίας του '80. Διαθέτει εξάλλου όλα σχεδόν τα στοιχεία που θα έπρεπε να έχει μια κυκλοφορία εκείνης της εποχής. Η πραγματική του επιτυχία όμως,είναι ότι δεν μένει προσκολλημένο σε εκείνα τα χρόνια,αλλά παίρνει ένα είδος μουσικής με φανατικούς οπαδούς και ακόμα φανατικότερους εχθρούς και του δίνει τις απαραίτητες πινελιές μοντερνισμού που αρκούν για να βγει ένα λαμπρό αποτέλεσμα. Και αυτό το αποτέλεσμα,ασχέτως του ποιοι διάσημοι γουστάρουν τους Detachments,θα αρέσει σε πάρα πολλούς από εσάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου