Διατηρώντας τα βασικά μουσικά στοιχεία της πρώτης τους κυκλοφορίας,κάνουν την ανατροπή προσθέτοντας και ηλεκτρονικά στοιχεία σε αυτή τα οποία σε συνδυασμό με τις βαριές μπασογραμμές των τραγουδιών τους,δημιουργούν μελωδίες που μας μεταφέρουν πίσω στις αρχές της δεκαετίας του '80!
Από πλευράς φωνητικών ο Alan McVeigh παίρνει την ερμηνευτική ορμή των σκοτεινών ηρώων των 80's (Ian Curtis,Peter Murphy etc) και της βάζει και μια πινελιά ευαισθησίας δημιουργώντας ένα μυστηριακό και συνάμα άκρως γοητευτικό αποτέλεσμα. Έτσι έχουμε ένα ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο,φυσικά χάρη και στην καθοριστική συμβολή του παραγωγού τους Alan Moulder,δείχνει το πόσο έχουν εξελιχθεί σαν μπάντα.
Το "Is Love" που ανοίγει το δίσκο θέτει με τη μία τις βάσεις ενός σπουδαίου άλμπουμ. Δυνατό και ηλεκτρονικό προετοιμάζει τον ακροατή για κάτι πραγματικά μεγαλειώδες. Τα "Strangers" και "Bigger Than Us" που ακολουθούν είναι δύο εξαιρετικά nu-goth τραγούδια που σίγουρα δεν θα αφήσουν αδιάφορο κανένα. Το άλμπουμ συνεχίζει στο ίδιο εκπληκτικό μοτίβο μέχρι και το "The Power and the Glory" όπου έχουμε μια παράξενη μουσική συνάντηση. Είναι το σημείο όπου οι πρώιμοι My Bloody Valentine συναντούν τους Human League σε μια μουσική ένωση που ξεσηκώνει. To Ritual κλείνει με το υπέροχο "Come Down" που έχω την αίσθηση ότι θα είναι το highlight των ζωντανών εμφανίσεων τους. Μοναδικό μελανό σημείο,κατά την ταπεινή μου γνώμη,το αστείο πραγματικά εξώφυλλο. Τι να κάνουμε όμως,δεν μπορεί όλα να είναι τέλεια σε αυτή τη ζωή.
Σε μια συνολική θεώρηση μπορώ να πω ότι το Ritual επιτυγχάνει πλήρως το σκοπό του,και δείχνει με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο μια μπάντα που διαρκώς προοδεύει. Μπορεί οι White Lies,με την διαρκή μελαγχολία που εκφράζουν ή υπονοούν,να μοιάζουν παρωχημένοι δεν παύουν όμως να παραμένουν ενδιαφέροντες και να μας εκπλήσσουν με την μουσική τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου