Suuns-Zeroes QC (Secretly Canadian 2010)

Τι συμβαίνει όταν μια μπάντα αγωνίζεται για καιρό να δημιουργήσει ένα μικρό πυρήνα οπαδών και να κάνει γνωστό το όνομα της προς τα έξω και ξαφνικά εμφανίζεται μια άλλη εντελώς άσημη μπάντα,με το ίδιο όμως όνομα, και σε αναγκάζει νομικά να αλλάξεις όνομα; Τίποτα απολύτως. Ίσα ίσα σε πεισμώνει περισσότερο. Κάπως έτσι έχει η ιστορία με τους Suuns,οι οποίοι ναι μεν αναγκάστηκαν να αλλάξουν το όνομα τους από Zeroes,αλλά με την βοήθεια της Secretly Canadian μας παραδίδουν αυτό το αριστούργημα!

Από την πρώτη κιόλας ακρόαση το Zeroes QC μοιάζει σαν ένας δίσκος που δημιουργήθηκε με χαρακτηριστική ευκολία,λες και οι συντελεστές του είχαν βιώσει στο πετσί τους κάθε νότα και κάθε στίχο του. Μια κυκλοφορία θεοσκότεινου post-punk,με κάποιες prog αναφορές που είναι ικανός να δημιουργήσει ιδιαίτερα φοβικές και ανατριχιαστικές εικόνες. Η ίδια η μπάντα μοιάζει να κινείται με την άνεση που θα είχαν μπάντες με περισσότερους δίσκους στο ενεργητικό τους και αυτό δίνει στη συγκεκριμένη κυκλοφορία ένα χαρακτήρα πιο ελκυστικό.Κάθε τραγούδι είναι δομημένο μοναδικά και το κάθε τι μοιάζει να έχει δημιουργηθεί για να έχει μια συγκεκριμένη θέση μέσα στην κάθε σύνθεση. Τα πάντα είναι τοποθετημένα με μια αρρωστημένη σχεδόν ακρίβεια με μοναδικό σκοπό να στοιχειώσουν τον κάθε επίδοξο ακροατή.

Το άλμπουμ ξεκινά με το “Armed For Peace”,ένα τραγούδι που σίγουρα λατρεύεις να το μισείς.Ένα εντελώς έξω από κάθε στερεότυπο τραγούδι,με ρυθμό βαλτώδη και με με πραγματικά αποκρουστικά synthesizers. Για άλλους φαντάζει βλακεία! Για μένα είναι η ιδανική εισαγωγή στον εφιάλτη!Το “Gaze” που ακολουθεί είναι σαν φόρος τιμής στους σκοτεινούς ήρωες των 80's. Ένα τραγούδι πραγματικού σκοτεινού rock,με παραμορφωμένες κιθάρες και βαριά synths.Το "Arena" με το συνεχές beat του και τα κιθαριστικά του περάσματα σε ταξιδεύει με τρόπο μοναδικό.Τα "Pie IX","Marauder" και "Sweet Nothing",μοιάζουν εντελώς διαστροφικά και βγαλμένα από άλλη εποχή. Η σπορά του Alan Vega και των Suicide βγάζει μάτια,αλλά ο ακροατής στη συγκεκριμένη περίπτωση την απολαμβάνει σε μια πιο up to date έκδοση,γεγονός που δεν την καθιστά προϊόν μίμησης.Περνώντας στο “Up Past the Nursery” πέφτουμε πάνω και στην πρώτη σχετικά μέτρια στιγμή του άλμπουμ. Όχι ότι είναι κακό το εν λόγω τραγούδι,απλά διαφέρει από όλα τα άλλα και αυτή η διαφορά είναι αρκετά χτυπητή για να την αγνοήσεις.Ευτυχώς η επαναφορά είναι άμεση και έτσι τα "PVC" και "Fear" μας επαναφέρουν στην τάξη μέχρι το μεγαλειώδες φινάλε. Το “Organ Blues”  είναι σχεδόν ελεγειακό,μαγικό ταξιδιάρικο!Εκπληκτικά φωνητικά,drumming στο tempo που χρειάζεται και τέρμα παραμόρφωση στις κιθάρες,ο ακροατής έχει την ευτυχία να ακούσει ένα τραγούδι βαθιά συναισθηματικό και σκοτεινό,ένα πραγματικό αριστούργημα!

Αν ήθελα να κάνω μια γενική προσέγγιση του Zeroes ZQ θα το χαρακτήριζα ένα έργο τέχνης,με συναίσθημα και φαινομενικά καμιά απολύτως σύνδεση μεταξύ των τραγουδιών (παρόλο που στην πλειοψηφία τους κινούνται στο ίδιο μοτίβο). Το καθένα ξεχωριστά έχει μια εντελώς δική του δυναμική και το όλο σύνολο είναι πραγματικά μεγαλειώδες. Είναι μια κυκλοφορία σκοτεινή μεν,ευχάριστη στην ακρόαση δε,μια κυκλοφορία που θα κρατήσει καθηλωμένο τον καθένα που θα μπει στον κόπο να την ακούσει από το πρώτο μέχρι το τελευταίο της δευτερόλεπτο.