Τρίτη 11 Ιανουαρίου 2011

Disappears-Lux (Kranky 2010)

Η μέχρι τώρα γνώση μου για τις κυκλοφορίες της Kranky θα με έκανε να πω με σιγουριά πως θα ήταν αδύνατο αυτή η εταιρεία να κυκλοφορήσει οτιδήποτε από μια rock μπάντα,εκτός κι αν μιλάγαμε για κάτι πολύ ιδιαίτερο. Στην περίπτωση των Disapperars φαίνεται πως αυτή η συνθήκη ικανοποιήθηκε και με το παραπάνω καθώς και ιδιαίτεροι είναι,και εντελώς rock είναι, απογυμνωμένοι από κάθε είδους περιττές νότες εντυπωσιασμού (σε σημείο να μιλάμε για μινιμαλιστικό rock που παραπέμπει σε άλλες δεκαετίες),και έχουν και το απαραίτητο εκείνο σκοτάδι στη μουσική τους που είναι αρκετό για αν τους κάνει άκρως ελκυστικούς!

Οι Disappears είναι ένα κουαρτέτο στο οποίο ξεχωρίζει η ηγετική φυσιογνωμία του πρώην 90 Day Man και νυν Pony, Brian Case, καισ το ενεργητικό τους,εκτός των άλλων,έχουν φιλικές σχέσεις και συνεργασίες με εξίσου παράξενες μπάντες όπως οι Tortoise και οι Jesus Lizard. Η μουσική τους είναι ένα πραγματικό συνονθύλευμα μουσικών επιρροών,που περιλαμβάνει τον βαρύ ψυχεδελικό ήχο των krautorock συγκροτημάτων,το βρώμικο και γεμάτο reverbs garage των Spacemen 3,και τις ηλεκτρονικές πινελιές των Suicide.Ακούγεται πραγματικά πολύ δύσκολο να πετύχεις έναν τέτοιο ήχο,όμως οι Disappears φαίνονται ικανότατοι και το πετυχαίνουν στο έπακρο.

Ξεκινώντας το άλμπουμ με τα 'Gone Completely' και 'Magics' καταλαβαίνεις άμεσα πως έχεις να κάνεις με μια straight-rock ηχητική φόρμα. Τσαμπουκαλεμένοι ρυθμοί και ήχος που μοιάζει περισσότερο με μηχανή στα γκάζια της.Από εκείνο το σημείο και για την επόμενη μισή ώρα ο Case φροντίζει να μας παραδώσει μαθήματα ερέβους δημιουργώντας τα κατάλληλο σκοτεινό μουσικό σκηνικό μέσα από τα τραγούδια του. Με στίχο που ακροβατεί στα όρια της παράνοιας και με μουσικές ικανές να ντύσουν τους εφιάλτες μας δημιουργεί ένα κλειστοφοβικό σκηνικό που όταν κλείνει στο 'No Other' σε αφήνει με μια αίσθηση ανατριχίλας,αλλά και έξαψης από την γοητεία που σου προκάλεσε.

Μουσικά το άλμπουμ συγκεντρώνει όλες τις μουσικές αναφορές που καταγράφηκαν παραπάνω. Επιπροσθέτως εμφανίζει και κάποιες πιο punk επιρροές,κυρίως στα 'Pearly Gates' και 'New Cross' που είναι και τα πιο γρήγορα,από πλευράς ρυθμού,τραγούδια αυτής της κυκλοφορίας,και μια surf κιθαριστική νότα στο 'Not Nothing',το οποίο άνετα θα μπορούσε να είναι ένα τραγούδι των punk φαντασμάτων που ακούν στο όνομα Obits.

Σε γενικές γραμμές μιλάμε για μια κυκλοφορία που ιντριγκάρει τον επίδοξο ακροατή και τον προκαλεί να την ακούσει μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο. Η Kranky πέτυχε φλέβα χρυσού και ευτυχώς για μας κυκλοφόρησε μία από τις πιο δυνατές και όμορφες κυκλοφορίες που βγήκαν στην αγορά τελευταία!









Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου