LOUD SOUND FESTIVAL (MOTORAMA-ELECTRIC LITANY-B SIDES) @GAIA LIVE 06.04.2011

Πάντα πίστευα ότι οι Τετάρτες είναι νεκρές μέρες για την πόλη της Θεσσαλονίκης. Λίγο η ραθυμία που μας πιάνει όλους στο μέσο της εβδομάδας,λίγο το γεγονός ότι είναι μέρα όπου η αγορά είναι κλειστή το απόγευμα,είναι λόγοι που μοιάζουν ικανοί να επιβεβαιώσουν αυτό το πιστεύω μου. Ευτυχώς την Τετάρτη που μας πέρασε διεφάνη μια ακτίνα φωτός με το ομολογουμένως εξαιρετικό Loud Sound Festival που έγινε στο χώρο του Gaia Live στα Λαδάδικα. Μιλώντας με τους διοργανωτές αρκετό καιρό πριν για το συγκεκριμένο event δεν φανταζόμουν ούτε στο ελάχιστο αυτό που είδα μπροστά μου το βράδυ της Τετάρτης.

Φτάνοντας στο Gaia λίγο μετά τις 22:00 αντίκρισα ένα χώρο σχεδόν γεμάτο από κόσμο. Είχα καιρό να δω κάτι ανάλογο σε συναυλία σε αυτή την πόλη (και στο συγκεκριμένο χώρο) και όλα έμοιαζαν τέλεια για μια υπέροχη μουσική βραδιά.

Η βραδιά ξεκίνησε με την εμφάνιση των B-sides από την Πάτρα. Ουσιαστικά η εμφάνιση τους είχε τον χαρακτήρα παρουσίασης της πρώτης τους δισκογραφικής δουλειάς που φέρει τον τίτλο "Story Without an End". Αν και ήταν αυτοί που άνοιξαν τη βραδιά,ο ρόλος τους με τίποτα δεν μπορεί να χαρακτηριστεί άχαρος. 

Η μουσική τους κινείται στο χώρο του alternative rock και παρά το γεγονός ότι δεν διεκδικεί δάφνες πρωτοτυπίας ηχεί εξαιρετικά στα αφτιά του κάθε ακροατή. Η παρουσία τους σε γενικές γραμμές ήταν λιγάκι στατική,αλλά σίγουρα η μουσική τους δεν άφησε κανένα από τους παρευρισκόμενους αδιάφορο.

Μετά τους B-sides,και με αρκετή καθυστέρηση ομολογουμένως,την σκυτάλη ανέλαβαν οι electric Litany.Από πλευράς μουσικής θα μπορούσα να πω ότι είναι πιο κοντά στο post-rock με μπόλικα ηλεκτρονικά στοιχεία στον ήχο τους. Ο Αλέξανδρος Μιάρης και οι μουσικοί του συνοδοιπόροι μας εισήγαγαν στον κόσμο της μουσικής τους ερμηνεύοντας τραγούδια από το εξαιρετικό "How to be a child & win the War" άλμπουμ τους. Έρεβος και μελαγχολία είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της μουσικής τους,τα οποία σε συνδυασμό με τα συχνά παραμορφωμένα φωνητικά,τις βαθιές κιθάρες και τον αργόσυρτο ήχο τους δημιουργούν ένα ηχητικό αποτέλεσμα το οποίο γοητεύει.Η εμφάνιση τους κινήθηκε σε πολύ υψηλά επίπεδα (δεν περίμενα κάτι λιγότερο από αυτούς),αλλά το γεγονός ότι ο κόσμος δεν είναι ακόμα εξοικειωμένος με τη μουσική τους ίσως είχε σαν αποτέλεσμα κάποιοι να κουραστούν.Το μόνο βέβαιο είναι πως με αυτή τους την εμφάνιση κέντρισαν το ενδιαφέρον και των πιο απαιτητικών θεατών. Highlight για μένα η μοναδική εκτέλεση του "Tear" που με άφησε κυριολεκτικά άφωνο!

Για να είμαι απόλυτα ειλικρινής στο συγκεκριμένο event είχα πάει με βασικό σκοπό να δω από κοντά τους Motorama.Τόσο το άλμπουμ τους όσο και τα 2 ΕΡ που έχουν μέχρι τώρα κυκλοφορήσει με είχαν εκπλήξει ευχάριστα και είχα την απορία πως θα απέδιδαν τη μουσική τους επί σκηνής.Όταν εμφανίστηκαν επί σκηνής ο χώρος του Gaia ήταν ήδη ασφυκτικά γεμάτος,και αυτό σίγουρα τους βοήθησε πολύ να ξεπεράσουν το άγχος που έμοιαζαν να έχουν.Ξεκίνημα με το "Northern Seaside" (όπως ακριβώς και στο άλμπουμ) και κάπου εκεί το μαγικό ταξίδι άρχισε.Το 80's feeling διάσπαρτο σε κάθε τραγούδι τους και οι επιρροές τους από τους Joy Division και τις άλλες μεγάλες post-punk μπάντες κάτι παραπάνω από φανερές."Ghost" για την συνέχεια και έπειτα "Warm Eyelids" και "Compass". Ο κόσμος φανερά ενθουσιασμένος χόρευε και χοροπηδούσε και σε γενικές γραμμές έδειχνε με εμφανή τρόπο πόσο απολάμβανε την μουσική των Motorama. Το "Wind in her Hair" ήχησε μαγικό και το ολοκαίνουριο "One Moment" δεν έδειξε να ξενίζει κανέναν.Οι Motorama τίμησαν το παρελθόν τους με το "Lantern" και η μαγεία που ασκούσε η εμφάνισή τους διαρκώς μεγάλωνε. Κορυφαίες στιγμές τις εμφάνισεις τους τα "Alps" και "Wife" τα οποία θα έλεγα ψέματα αν υποστήριζα πως δε με άφησαν κυριολεκτικά σύξυλο.Στο θέμα της σκηνικής παρουσίας όλα έμοιαζαν άψογα. Υπέροχος φωτισμός,υπέροχες και οι εικόνες της φύσης στο backround που επέλεξαν οι Motorama.O τραγουδιστής Vladislav Parshin έμοιαζε με μετενσάρκωση του Ian Curtis με τις σπασμωδικές του χορευτικές κινήσεις,ενώ η βαθειά φωνή του και το εξαιρετικό παίξιμο του ασκούσαν μια τρομερή γοητεία.Η Airin Marchenko με την ηρεμία και την γλυκύτητα του προσώπου της σε ξάφνιαζε με το σταθερό παίξιμό της στο μπάσο και μαζί με τον εκπληκτικό Roman Belenkiy στα drums δημιουργούσαν ένα εξαιρετικό rythm section. O Alexander Norets στα keyboards έμοιαζε να είναι πραγματικά στον κόσμο του ενώ ο Maxim Polivanov στην δεύτερη κιθάρα ήταν μια πραγματική ήρεμη δύναμη. Σε γενικές γραμμές είδαμε μπροστά μας μια εξαιρετική μπάντα,με έντονη DIY αισθητική (κάτι που φάνηκε εξάλλου από τον τρόπο με τον οποίο "πωλούν" τη μουσική τους μέχρι τώρα) και με διάθεση να κρατήσει χαμηλούς τόνους παρά το γεγονός ότι η μουσική τους έχει αρχίσει να κινεί πολύ έντονα το ενδιαφέρον των μουσικών κύκλων.

Γενική εικόνα; Άριστη! Μια πραγματικά εξαιρετική βραδιά,που το κοινό της Θεσσαλονίκης τίμησε,σε βαθμό μάλιστα που δεν περίμενα με τίποτα (βάσει της αναγνωρισιμότητας των ονομάτων). Όλοι περάσαμε καλά,όλοι μαγευτήκαμε και παρά το γεγονός ότι το ξενυχτήσαμε για τα καλά Τετάρτη μέρα (το live τελείωσε γύρω στις 03:00) δε νομίζω πως κανείς έφυγε παραπονεμένος!