Burgundy Grapes-Man in the Lighthouse (Inner Ear 2010)

Τα τελευταία χρόνια υπάρχει μια έντονη ανάγκη σε κάθε Ελληνικό συγκρότημα που βγαίνει στην επιφάνεια να εντάξει εαυτόν μέσα στα στενά πλαίσια κάποιας σκηνής. Αυτό μπορεί να αποτελεί ευσεβή πόθο,αλλά στην πλειοψηφία των περιπτώσεων τους κάνει να χάσουν την πραγματική ουσία της μουσικής.

Ευτυχώς σε αυτή την κατηγορία συγκροτημάτων δεν ανήκουν οι Burgundy Grapes,οι οποίοι δεν έχουν ανάγκη να ενταχθούν κάπου. Κινούνται ορμώμενοι από τον ρομαντισμό τους και με τρόπο αξιοσημείωτο,αλλά και μοναχικό μας δίνουν μια πραγματικά κατάθεση ψυχής σε αυτή τους την κυκλοφορία ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.


Το πόσο αγαπούν αυτό που κάνουν γίνεται εμφανές ήδη από το artwork του εξωφύλλου (στη δημιουργία του οποίου σημαντικό μερίδιο έχει και η εικαστική παρέμβαση της Inner Ear). Πανέμορφο και ταξιδιάρικο σε προδιαθέτει ευχάριστα γι' αυτό που θα ακολουθήσει. Στο μουσικό επίπεδο,οι Burgundy Grapes βγάζουν συναίσθημα και ρομαντισμό,αβίαστα και απλόχερα. Οι αγνές τους όμως προθέσεις δεν μοιάζουν ικανές για να δώσουν το απαραίτητο boost στο άλμπουμ τους,το οποίο μοιάζει να είναι πιο αδύναμο από το ντεμπούτο τους . Όχι το Man in the Lighthouse δεν είναι αδιάφορο και αδύναμο! Είναι απλά κατώτερο των προσδοκιών που οι ίδιοι μας είχαν δημιουργήσει αφότου μας συστήθηκαν μουσικά.

Όπως και με τα τραγούδια του προκατόχου του,έτσι και εδώ,οι Βurgundy Grapes μας δίνουν σε κάθε τραγούδι ένα διαφορετικό ηχητικό ταξίδι σε εικόνες και συναισθήματα.Χαρακτηριστικό παράδειγμα το τραγούδι On The Train To Berlin το οποίο κατά την ταπεινή μου γνώμη είναι η "στιγμή δόξας" αυτού του άλμπουμ. Το κακό είναι είναι ότι δεν αρκεί μόνο αυτό το τραγούδι. Σε όλα τα υπόλοιπα απλά μοιάζουν να επαναλαμβάνουν συναισθηματικά μοτίβα,και τελικά βρίσκονται παγιδευμένοι σε αυτά,στερώντας από τους εαυτούς και από εμάς την ευκαιρία για κάτι ακόμα πιο μεγαλειώδες.

Σε γενικές γραμμές το Man in the Lighthouse είναι ένα άλμπουμ που πορεύεται στην λεπτή κόκκινη γραμμή μεταξύ καλού και μεγαλειώδους. Κι ενώ τείνει προς το δεύτερο σχεδόν βασανιστικά μένει καρφωμένο στην ζώνη του καλού. Παρόλα αυτά οι Burgundy Grapes δείχνουν να ξέρουν ποιοι είναι και τι ζητάνε και είναι ακόμα πιο βέβαιο ότι αυτά τα 58 λεπτά ατολμίας τους σε αυτή την κυκλοφορία δεν θα τους στερήσουν με τίποτα το μεγαλείο της αναγνώρισης που τους περιμένει στο βάθος!