Πρόκειται για έναν δίσκο που διατηρεί τα symphonic-electro-metal στοιχεία και του πρώτου δίσκου του Tankian,προβάλλοντας παράλληλα και μια ευαίσθητη πλευρά του καλλιτέχνη με δόσεις συγκρατημένης θλίψης και σκοτεινής ατμόσφαιρας.
Κατά τα άλλα ο δίσκος είναι μετριότατος,χωρίς ουσία και χωρίς να έχει κάτι πραγματικά να πει. Το "Beatus" είναι ανούσια οπερετικό, το "Disowned Inc" προσπαθεί αποτυχημένα να ακουστεί σχιζοφρενικό και το "Reconstructive Demonstrations" προσπαθεί μάταια να ακουστεί επικό. Ο Tankian προσπαθεί να περάσει πολιτικά μηνύματα και πάλι,αλλά αυτή τη φορά αποτυγχάνει παταγωδώς μέσα στη φλυαρία που διακατέχει όλο τον δίσκο.
Σίγουρα το Imperfect Harmonies δεν είναι ο δίσκος που θα εντυπωσιάσει (μάλλον θα κουράσει). Κατά τη γνώμη μου η κυκλοφορία του ήταν βιαστική και ανούσια,αλλά σίγουρα ο καλλιτέχνης ξέρει καλύτερα. Όσοι πάντως περιμένουν κάτι που θα θυμίζει ή έστω θα προαναγγέλλει την επιστροφή των System of a Down θα απογοητευθούν πάρα μα πάρα πολύ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου