Killing Joke-Absolute Dissent (Spinefarm Records 2010)

Συνηθίζω να λέω πως για να "κριτικάρω" σωστά μια κυκλοφορία θα πρέπει να αφιερώσω μερικές μέρες ούτως ώστε να έχω την ευκαιρία να το ακούσω ενδελεχώς και να ανακαλύψω και την παραμικρή λεπτομέρεια που αυτή κρύβει. Όμως ορισμένες σπάνιες φορές έρχεται μια κυκλοφορία που σε βγάζει από την συμβατική υποχρέωση του να την ακούσεις απλά και να την κρίνεις και σου δημιουργεί μια πρωτόγνωρη επιθυμία να την ακούσεις ξανά και ξανά μοιάζοντας να γεμίζεις ολόκληρος συναισθήματα μέσα από την ακρόαση της. Αυτό ακριβώς συμβαίνει με την ολοκαίνουρια κυκλοφορία των Killing Joke.
Το Absolute Dissent είναι μια κυκλοφορία που σίγουρα θα θελήσεις να την αποκτήσεις σε οποιοδήποτε format έχει κυκλοφορήσει (και μεταξύ μας κυκλοφόρησε σε αρκετά στην αγορά). είναι μια κυκλοφορία που θα κάνει ακόμα και τον πιο σκληροπυρηνικό πειρατή να πάει αν την αγοράσει αντί να κάνει download από κάποιο ιστότοπο που θα την έχει ανεβάσει.Είναι ένα δημιούργημα που αξίζει να έχει περίοπτη θέση στην σύγχρονη μουσική ιστορία!
Από το Absolute Dissent που ανοίγει τον δίσκο κάθε ανησυχία για αυτό το comeback των Killing Joke με την original σύνθεση τους διαλύεται!Είσαι βέβαιος ότι δεν πρόκειτια για μια ακόμα αρπαχτή αλλά για έναν εορτασμό που τιμά την μακρόχρονη παράδοση τους στη δισκογραφία! Κι αν σε αυτά προσθέσουμε και το The Great Cull που ακολουθεί,τότε μιλάμε για 12 λεπτά που αντικατοπτρίζουν πλήρως τον ήχο των Killing Joke στα καλύτερα τους. Με ένα chorus που σου καρφώνεται στο κεφάλι από την πρώτη κιόλας ακρόαση είναι η απόδειξη πως ένα rock τραγούδι μπορεί να είναι αξέχαστο ακόμα κι αν δεν αποτελεί εμπορικό hit. Το In Excelsis είναι πιο προσαρμοσμένο στην σύγχρονη μουσική δείχνοντας την επιθυμία του συγκροτήματος να ανακαλύψει και κάποιες νέες μουσικές διεξόδους.
Το European Super State μοιάζει λιγάκι αποκομμένο από τα υπόλοιπα τραγούδια καθώς είναι γεμάτο από την σκοτεινή ατμόσφαιρα των 80's. Έπειτα έρχεται η ώρα του The Raven King το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι το κορυφαίο του άλμπουμ. Εξίμιση λεπτά μουσικής μαγείας που τα λόγια είναι φτωχά να την περιγράψουν. Ένα τραγούδι που ο καθένας θα επιθυμούσε να το κρατήσει κρυφό μόνο για τον εαυτό του στερώντας το,εγωιστικά σχεδόν, από τον υπόλοιπο κόσμο. ένα τραγούδι που από μόνο του είναι ικανό να προσδόσει ανυπέρβλητο μεγαλείο σε αυτή την κυκλοφορία.
Ο στοιχειωμένος 80's ήχος επιστρέφει στο Here Comes the Singularity για να κλείσει ο δίσκος με το Ghosts on Ladroke Grove,ένα κλείσιμο αντάξιο της ποιότητας που έχει ολόκληρος ο δίσκος.
Όταν ένα συγκρότημα επιστρέφει στην original μορφή του με μια τέτοια ηχηρή κυκλοφορία τότε πρέπει να καρφώσουμε τα μάτια μας σε αυτούς περιμένοντας μεγάλα πράγματα. Κι αν οι Killing Joke έχουν οπαδούς πραγαμτικά ταγμένους σε αυτούς,το Absolute Dissent είναι ικανό να τους μετατρέψει από συγκρότημα σε πραγματική θρησκεία!