Ginderman-Grinderman 2 (Mute 2010)

Το ότι ο Nick Cave είναι μια παράξενη περίπτωση καλλιτέχνη είναι γνωστό σε όλους. Η πολυσχιδής αυτή μουσική προσωπικότητα,όπως όλοι γνωρίζουμε, αφού το επεξεργάστηκε μας παρουσίασε μια διαστροφική και επιτηδευμένη version της ικανότητας του να δημιουργεί τραγούδια,το 2007, μέσα από τους Grinderman. Οι Grinderman είναι ένα πραγματικά παράξενο side-project αποτελούμενο από τους "πιστούς" των Bad Seeds Martyn Casey,Warren Ellis & Jim Sclavunos είναι βουτηγμένο μέσα στο σύνηθες modus operandi " Δεν υπάρχει Θεός,δεν υπάρχει αγάπη,δεν υπάρχει πιάνο" και βασισμένο στην στοιχειώδη γνώση κιθάρας από τον Cave και την αγάπη όλων τους για την σκοτεινή πλευρά της blues μουσικής κατάφεραν να μας παρουσιάσουν ένα ντεμπούτο, αστείο,επιθετικό και ειλικρινές που αποτυπώνει την κρίση μέσης ηλικίας του τραγουδοποιού και λειτουργεί σαν καθαρτήριο για έναν "βρωμόγερο" όπως ο Cave που δεν έχει ανάγκη να απολογηθεί για τίποτα!
Οι ενθουσιώδεις κριτικές που έλαβε (πιο ενθουσιώδεις από οποιοδήποτε άλμπουμ είτε του Cave είτε των Bad Seeds από την εποχή του Murder Ballads) και τα φοβερά τους show γεμάτα ενέργεια,ωμό ήχο,επίσημα κουστούμια και ατημέλητες τρίχες ανάγκασαν τον Cave να κάνει τους Grinderman από side-project παράλληλη καριέρα. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία της δεύτερης δουλειάς τους η οποία θα ανταποκρίνονταν στη ζήτηση του κοινού τους και θα τους πήγαινε ένα βήμα ψηλότερα από τους άγριους ρυθμούς του ντεμπούτου τους.
Στο Grinderman 2 η συμβολή του βετεράνου παραγωγού Nick Launay ειναι κομβικής σημασίας καθώς βοηθά τους Cave&Co να δημιουργήσουν έναν ήχο πιο μεστό επηρρεασμένο βαθιά από το 60'w Garage-punk και το Krautrock.Ο Ellis με τη σειρά του μέσα από ένα μη συμβατικό κιθαριστικό παίξιμο δημιουργεί ένα ψυχεδελικό ηχητικό τείχος,το οποίο άλλοτε ακούγεται ερεβώδες και άλλοτε μοιάζει με επιθανάτιο ρόγχο κάποιου άγριου ζώου.
Η Trashy αισθητική αποφεύχθη για να προσδώσει στην κυκλοφορία επιπλέον δυναμική ενώ η χιουμοριστική διάθεση και πάλι δεν λείπει,κάνοντας την μουσική των Grinderman μια άσκηση για ψυχική ανάταση! Ξεχωρίζουν επίσης η Suicide- προσέγγιση και ο μινιμαλισμός στο τραγούδι What I Know καθώς και ο εκπληκτικός ήχος του mambo-rock When My Baby Comes.
Στα υπόλοιπα το βαλτώδες blues του ήχου τους τα κάνει να δημιουργούν εικόνες καταδίωξης,μανίας και πρωτόγονου ερωτισμού. Όσοι περιμένουν να ακούσουν τον ερωτικό Cave του Boatman's Call καλύτερα να μην ασχοληθούν με αυτή την κυκλοφορία. Όλοι οι υπόλοιποι ας υποκύψουμε πρόθυμα στο άρρωστο ταλέντο των Grinderman  και ας αναρωτηθούμε γιατί οι "επαναστάτες" έφηβοι που εξυμνούμε στην σημερινή μουσική βιομηχανία είναι ανίκανοι να δημιουργήσουν τόσο βρώμικο rock όπως αυτό των Grinderman.