Mark Lanegan Band-Blues Funeral (4AD 2012)

Έχουν περάσει κιόλας 8 χρόνια από το τελευταίο δισκογραφικό πόνημα του Mark Lanegan και της μπάντας του! Βέβαια ο ίδιος ο Lanegan κάθε άλλο παρά ανενεργός υπήρξε όλα αυτά τα χρόνια,αφού φρόντιζε να εκτονώσει τις μουσικές του ανησυχίες μέσα από αναρίθμητα άλλα projects και συνεργασίες (Soulsavers,The Gutter Twins,Isobel Campbell),αλλά όπως και να το κάνεις σου έλειπε αυτή η αίσθηση των solo κυκλοφοριών του.Και να που ήρθε το Blues Funeral για να μας συμπληρώσει αυτό το κενό!

Ακούγοντας πολύ προσεκτικά το συγκεκριμένο άλμπουμ είμαι βέβαιος πως αυτός ο δίσκος είναι 100% Mark Lanegan,δημιουργημένος με τους δικούς του όρους και απόλυτα διαπνεόμενος από την δική του αύρα!Η παρουσία ηχηρών ονομάτων στα credits του άλμπουμ (Alain Johannes,Josh Homme,Chris Goss,Greg Dulli) δεν στερούν σε τίποτα το προσωπικό στοιχείο του δημιουργού,κάνοντας τους απλούς οδηγούς στο άρμα του οράματος που είχε γι αυτήν την κυκλοφορία ο Lanegan.Σκοτεινές,μελαγχολικές και βαθύτατα προσωπικές blues μελωδίες που σε κάποια σημεία συμπληρώνονται από πινελιές μοντέρνων ήχων συνθέτουν μια πραγματική ηχητική πανδαισία που κεντρίζει το ενδιαφέρον του ακροατή και γοητεύει.

Θα μπορούσα να αναλύω για ώρες κάθε μια από τις 12 συνθέσεις που απαρτίζουν αυτή την κυκλοφορία,θα επικεντρωθώ όμως σε αυτές που μου προκάλεσαν την μεγαλύτερη εντύπωση!Το εναρκτήριο "The Gravedigger's Song" είναι μια ηχητική γροθιά,όχι για τις υψηλές ταχύτητες και το γρέζι του,αλλά για το σκοτάδι που αποπνέει μέσα από το στακάτο drumming του και την κιθάρα που μοιάζει να σε καρφώνει σε κάθε νότα. Το "Bleeding Muddy Waters" ελεγειακό με ρυθμό απλό μα με ηχητική βαρύτητα που σε παρασέρνει!Το "St Louis Elegy" που σε καθηλώνει μέσα από την θεία μελωδία του (και που για μένα αποτελεί μια ωδή στον αυθεντικό Αμερικάνικο ήχο). Το χαοτικό "Riot In My House" που όσες φορές και να το ακούσεις δεν θα το χορτάσεις. Το "Harborview Hospital" που ουσιαστικά είναι ένα synth based τραγούδι,στο οποίο όμως ο Lanegan αφήνει το δικό του χαρακτηριστικό στίγμα. Και φυσικά τελευταίο μα όχι παραγκωνισμένο το "Tiny Grain Of Truth" που σε ταξιδεύει μέσα από μια διαφορετική θεώρηση του ψυχεδελικού ήχου.

Για ένα ακόμα άλμπουμ ο Lanegan μας αποδεικνύει πόσο χαρισματικός είναι και πόσο πολυσχιδής μουσική προσωπικότητα μπορεί να γίνει! Χωρίς να οδηγεί τον ήχο του στα άκρα πειραματίζεται με τους δικούς του όρους και θέτει διάφορα μουσικά είδη στις υπηρεσίες του,πάντα εκμεταλλευόμενα και προσαρμοσμένα στα δικά του μουσικά στάνταρ!Ακόμα και αν δεν είστε οπαδός αυτού του σπουδαίου καλλιτέχνη (πράγμα που αποκλείεται να συμβαίνει),αυτό το άλμπουμ θα σας συναρπάσει και θα σας κολλήσει κυριολεκτικά στην ακρόαση του.