Τέλη δεκαετίας '70. Κάπου στο νησί ο σκοτεινός ουρανός του βιομηχανικού Manchester γεννά μια από τις μεγαλύτερες μπάντες της σύγχρονης μουσικής,τους Joy Division,και μαζί τους ξεκινά μία ολόκληρη "σχολή" συγκροτημάτων του λεγόμενου post-punk ήχου.Ο ήχος αυτός γοήτευσε,εξελίχθηκε και σταδιακά έσβησε! Παρόλα αυτά όμως φρόντισε να σπείρει τον σπόρο του πολύ καλά και στις μέρες μας έχουμε τους ανθούς αυτής της σποράς.Μπορεί βέβαια η γενιά εκείνη των μουσικών να μην είχε την παραμικρή σχέση με το χιονισμένο Ρωσικό τοπίο,το "σκοτάδι" όμως και η μελαγχολία που αυτό αποπνέει στάθηκαν παράγοντες ικανοί για να οδηγήσουν σε μια αναβίωση του post-punk ήχου. Motorama,Manicure,Project:Komakino και φυσικά οι Human Tetris είναι μερικές μόνο από τις μπάντες που συνεχίζουν αυτό που ξεκίνησε ο Ιan Curtis και η παρέα του και όπως φαίνεται έχουμε να κάνουμε όχι με μιμητές αλλά με πραγματικούς απογόνους!
Οι Human Tetris θα είναι το αντικείμενο σχολιασμού παρακάτω και το άλμπουμ τους "Happy Way in the Maze of Rebith". Βέβαια δεν ξέρω πόσο χαρούμενος (happy) μπορεί να νιώθει κάποιος όταν εκφράζει αυτή την πηγαία μελαγχολία,σίγουρα όμως αυτό το άλμπουμ είναι μια πραγματική ηχητική αναγέννηση! Οι Μοσχοβίτες είναι βέβαιο πως δεν στερούνται ταλέντου και μουσικής παιδείας!Οι συνθέσεις του απλές,με κιθάρες διακριτικές,με το μπάσο ελαφρώς πιο κυρίαρχο σε σχέση με τα υπόλοιπα έγχορδα και με ένα drumming λιτό μα ουσιαστικό. Ήχος όχι 100% post-punk,αλλά σίγουρα μέσα στο πνεύμα αυτής της μουσικής,με αντιμετώπιση λίγο πιο κοντινή στις indie pop φόρμες και φωνητικά βαθιά,μελαγχολικά που βγάζουν μια απίστευτη εσωτερικότητα!Η παραγωγή σε πολύ υψηλά επίπεδα,παρά το γεγονός ότι η όλη προσπάθεια είναι αυτοχρηματοδοτούμενη,και ένα γενικότερο αποτέλεσμα που ηχεί ευχάριστα,δημιουργεί εικόνες και ξυπνά αναμνήσεις!
Το "Happy Way in the Maze of Rebith" περιέχει συνολικά 11 συνθέσεις χωρίς σημαντικές ποιοτικές διαφορές μεταξύ τους! Μέσα από αυτές όμως ο καθένας μπορεί να ξεχωρίσει τις δικές του αγαπημένες,ανάλογα με τον ήχο που προτιμά. Προσωπικά ξεχώρισα τα "Cold Wind","Insanity","Spread Your Wings","Silver Tears" και "Brotherhood" κατά τη γνώμη μου είναι τα πιο σκοτεινά!Βέβαια το "Spread Your Wings" είναι πιο ξεκάθαρα indie από τα υπόλοιπα,αλλά η στιχουργική του το κατατάσσει στα "σκοτεινά" διαμαντάκια!
Την ώρα που κάποιοι αναλώνονται στο να λένε ότι οι Human Tetris είναι ένα κακέκτυπο των Motorama και πως ανάμεσα στις δύο μπάντες υπάρχει μια άτυπη κόντρα,εγώ βλέπω δύο σχήματα που καταφέρνουν,έξω από δισκογραφικές εταιρείες και μακριά από τα φώτα των μουσικών εντύπων,να παράγουν ποιοτική μουσική,μουσική που μπορεί να συγκινήσει και να γοητεύσει!Ναι το δισκογραφικό πόνημα των Human Tetris συγκινεί,κρατά τον ακροατή καθηλωμένο και στο τέλος της ακρόασης του του δίνει μια αίσθηση πληρότητας. Στο φινάλε αυτό είναι το ζητούμενο από την μουσική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου