Οι Disappears μας έρχονται από το Chicago και το Pre Language είναι αισίως η τρίτη τους επίσημη κυκλοφορία! Ο γράφων δηλώνει φανατικός των δύο πρώτων άλμπουμ τους και σε αυτό το τρίτο τους πόνημα θα προσπαθήσει να είναι όσο το δυνατόν αντικειμενικότερος!
Η μπάντα μας είχε συνηθίσει σε ένα ήχο που ένωνε με τρόπο μαγικό τις ψυχεδελικές μελωδίες με την ωμότητα του punk,με κιθάρες κοφτερές,βαριές μπασογραμμές και παραμορφωμένα φωνητικά που δημιουργούσαν μια σκοτεινή και ομιχλώδη ατμόσφαιρα! Όσοι περιμένουν και τώρα μια τέτοιου είδους ηχητική προσέγγιση μάλλον θα απογοητευθούν. Οι Disappears μοιάζουν να έχουν βγει από το σκοτάδι,όντας κατά πολύ ωριμότεροι συνθετικά και ευτυχώς δίχως να έχουν εγκαταλείψει την βαρύτητα του ήχου τους. Ηχούν απλά πιο ξεκάθαροι,πιο "αλήτικοι" και εξακολουθούν να γοητεύουν!
Στο καθαρά μουσικό κομμάτι όταν ένα άλμπουμ ξεκινά με ένα τραγούδι σαν το "Replicate" δεν σου αφήνει και πολλά περιθώρια αντιπάθειας! Στακάτο drumming που χτυπά κατευθείαν στο μυαλό,κιθάρα που πωρώνει και μπάσο που ακούγεται σαν απειλητικός καλπασμός. Με απλά λόγια highlight moment από το ξεκίνημα κιόλας!Συνέχεια με το ομώνυμο του άλμπουμ τραγούδι,ένα τραγούδι που σαγηνεύει και ταυτόχρονα διχάζει! Εξαιρετικό από πλευράς μελωδίας,στήνει γέφυρα ανάμεσα στους Fall και τους Wire και είναι ίσως το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα του ήχου στον οποίο θέλει να στραφεί πλέον η μπάντα!Με το "Hibernation Sickness" η μπάντα μας βγάζει όλον τον garage punk εαυτό της,και αν η παραγωγή ήταν πιο παλαιάς κοπής μπορεί να ψάχναμε αν οι Stooges εμπλέκονται πουθενά σε αυτό το τραγούδι!Το "Minor Patterns" δεν μπορώ να πω πως με ενθουσίασε ιδιαίτερα καθώς το βρήκα αρκετά μονότονο ηχητικά και λιγάκι ξεκάρφωτο με την μέχρι εκείνη τη στιγμή ενέργεια του άλμπουμ. Θα μπορούσα όμως να το δικαιολογήσω και να το χαρακτηρίσω σαν γέφυρα για το "All Gone White" που μας φέρνει στο μυαλό την ψυχεδέλεια από τις προηγούμενες δουλειές των Disappears.
To "Joa" που ακολουθεί μας δείχνει τις post-punk επιρροές της μπάντας και,αν και λιτό σαν σύνθεση,σε τραβάει να το απολαύσεις και σε εισαγάγει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο στα "Fear Of Darkness" και "Love Drug",με το δεύτερο να μοιάζει ικανό να σε τριπάρει σε απίστευτο βαθμό.Δυστυχώς το κλείσιμο του συγκεκριμένου άλμπουμ φέρνει μια ακόμη απογοήτευση. Κατά την ταπεινή μου γνώμη το "Brother Joliene" και να έλειπε διόλου δεν θα έλειπε σε κανέναν,καθώς ηχεί με μεγάλη διαφορά βαρετό του θανατά! Τι να κάνουμε όμως,όλα δεν μπορούν να είναι όπως τα επιθυμούμε!
Σε γενικές γραμμές το Pre Language είναι ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον άλμπουμ. Η ηχητική κατεύθυνση της μπάντας μπορεί να διαφοροποιήθηκε,αλλά δεν τους βγήκε σε κακό,αντιθέτως τους έδωσε όλα εκείνα τα στοιχεία που θα κάνουν το προσωπικό τους μουσικό στίγμα γνωστό σε ένα ευρύτερο κοινό. Πιο ώριμοι μουσικά και σίγουρα με αρκετή εμπειρία πλέον μας δίνουν ένα δισκογραφικό πόνημα που αξίζει προσοχής. Κάποιοι θα το αγαπήσουν (συμπεριλαμβανομένου και εμού),κάποιοι θα το μισήσουν,σίγουρα όμως όλοι θα το ακούσουν!
