Είχα αποφασίσει πως λίγα πράγματα σε αυτή τη ζωή μπορούν να μου προκαλέσουν έκπληξη και να με πιάσουν κυριολεκτικά απροετοίμαστο. Ακούγοντας το νέο δισκογραφικό πόνημα των Wooden Shjips πρόσθεσα ένα ακόμα πράγμα που είναι ικανό να με αφήσει άφωνο!
Η μπάντα,που κατά τη γνώμη μου ήρθε για να καλύψει το κενό που είχαν αφήσει μερικές τεράστιες μπάντες όπως οι Hawkwind,οι Spacemen 3 και οι Guru Guru,κατάφερε να δημιουργήσει ένα ακόμα άλμπουμ που φέρει το χαρακτηριστικό στίγμα της.Έντονη ψυχεδελική ατμόσφαιρα,κιθάρες τιγκαρισμένες στην παραμόρφωση να παραληρούν σε πιο fuzzy ρυθμούς και μουσική που είναι ικανή να σου προκαλέσει μεγαλύτερες παραισθήσεις και από το πιο βαρύ παραισθησιογόνο του κόσμου.Και να φανταστείτε πως όλα αυτά τα κατάφεραν όντας κλεισμένοι μόλις για 6 ημέρες στα Lucky Cat Studios του San Francisco.
Στην ουσία του πράγματος,το "West" φροντίζει από πολύ νωρίς να σε αρπάξει από τα μούτρα. Το ξεκίνημα με το "Black Smoke Rise" δεν θα μπορούσε να είναι ιδανικότερο. Ψυχεδελική rock,όπως δεν πρόκειται να την ακούσουμε ποτέ στις μέρες μας,ένα τραγούδι βγαλμένο από τα βάθη της ψυχεδέλειας των 60's με ήχο όμως προσαρμοσμένο στα μοντέρνα standards,ένα κομμάτι που θεωρώ απίθανο να λείπει από σοβαρές playlists.Το "Crossing" που ακολουθεί διατηρεί ακριβώς την ίδια μαγεία και συναίσθημα. Το σχεδόν μονολιθικό riff του σε αποσβολώνει και με χαρακτηριστική άνεση σε κάνει να χάνεσαι στην κυριολεξία μέσα στην μελωδία του τραγουδιού.Το "Lazy Bones" είναι ουσιαστικά το τραγούδι που έρχεται να παντρέψει το garage με την ψυχεδέλεια.Είχα πάρα πολύ καιρό να ακούσω ένα τραγούδι να συνδυάζει τόσο υπέροχα αυτά τα δύο. Garage ρυθμός αποδιδόμενος με κιθάρες φορτωμένες στην acid psychedelia και με έναν Ripley Johnson να ακούγεται δίχως υπερβολή όπως θα ακούγονταν ο Bono αν ήταν τέρμα μαστουρωμένος!
Και πάνω που λες ότι αυτό το άλμπουμ δεν μπορεί να γίνει καλύτερο έρχεται το "Home" να βάλει ένα φρένο σε τέτοιες χαζές σκέψεις. Σίγουρα ένα τραγούδι μέσα στα 2-3 κορυφαία του άλμπουμ και για μένα ένα τραγούδι που επιβάλλεται να ακούγεται live.Με ρυθμό που κινείται στο μυαλό του ακροατή σαν ένα πολύχρωμο vertigo και με ένα γενικότερο συναίσθημα που δύσκολα μπορεί να περιγραφεί χωρίς να παρεξηγηθώ!Το "Flight" που παίρνει το σκυτάλη αποτελεί την πιο τρανή απόδειξη πως το πνεύμα των Spacemen 3 είναι ακόμα ζωντανό. Αργό,αισθησιακό και ταξιδιάρικο δεν θα ήταν υπερβολή να έλεγα πως με έφτασε στα όρια της στύσης!Κιθάρες που παίζουν σε ανατολίτικες κλίμακες και ένα hammond από πίσω να δημιουργεί τόνους ατμόσφαιρας!
Το άλμπουμ κλείνει με τα "Looking Out" και "Rising" τα οποία είναι αρκετά περίεργα και μου άφησαν ανάμικτα συναισθήματα.Το πρώτο ξεφεύγει εντελώς από το μέχρι εκείνη τη στιγμή κλίμα του άλμπουμ surf-αροντας αρκετά! Δίχως να είναι εντελώς αδιάφορο δεν κατάφερε να με κερδίσει.Το δεύτερο από την άλλη φέρνει κάτι από την βουτηγμένη στις ψυχοτρόπες ουσίες εποχή των Doors.Επικίνδυνο τραγούδι αν σκεφτούμε πως άνετα μπορεί να σε κάνει να χαθείς στο ρυθμό του (πιο ρυθμό του θα μου πείτε βέβαια μιας και ο ήχος του μοιάζει περισσότερο με σκόρπιες κυματομορφές ενωμένες μεταξύ τους) καταφέρνει παρόλα αυτά να διατηρήσει το όλο συναίσθημα που γεννήθηκε καθ όλη την διάρκεια ακρόασης αυτού του άλμπουμ.
Οι Wooden Shjips δεν ενδιαφέρονται να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ με εμπορικό προσανατολισμό.Παραμένουν πιστοί στο ήχο-σήμα κατατεθέν που μας έχουν συνηθίσει και καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα ακόμα αριστούργημα.Ένα άλμπουμ προκλητικό από την αρχή μέχρι το τέλος του,με 7 τραγούδια που παίζουν με τις αισθήσεις αλλά και την νοητική ισορροπία του ακροατή τους.Καταφέρνουν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ που μπορεί να σε φτιάξει χωρίς να χρειαστεί να πάρεις κάτι για να φτιαχτείς και στην τελική καταφέρνουν να φτιάξουν ένα άλμπουμ μνημείο για τον σύγχρονο ψυχεδελικό ήχο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου