Η Κυριακή 05 Ιουνίου ήταν μια μέρα παράξενη από όλες τις πλευρές. Από τη μία η αναμονή για την μεγαλειώδη συγκέντρωση των ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΩΝ στο Σύνταγμα (που τελικά έφτασαν τις 400.000),από την άλλη ο τέταρτος τελικός του πρωταθλήματος μπάσκετ ανάμεσα στους αιώνιους και στη μέση η πολυαναμενόμενη (τουλάχιστον για μένα) εμφάνιση των Cult στην Αθήνα. Τα δύο πρώτα γεγονότα άνετα θα μπορούσαν να δώσουν πάτημα δικαιολογίας σε πιθανή αποτυχία του συγκεκριμένου event,οι περισσότεροι από 1000 άνθρωποι,όμως,που βρέθηκαν στο χώρο του Fuzz Club έδειξαν με τον πλέον εμφατικό τρόπο πως όταν μια μπάντα έχει την αξία,που δίχως αμφιβολία έχουν οι Cult,τότε ο κόσμος την τιμά με την παρουσία του.
Από την αρχή ήξερα πως δεν είχα να περιμένω πολλά από την συγκεκριμένη εμφάνιση,παρά το γεγονός ότι οι Cult είναι από τις πλέον αγαπημένες μου μπάντες!Λίγο το γεγονός ότι δεν είναι πλέον στην ακμή τους,λίγο το ότι ο Ian Astbury έμοιαζε να είναι η σκιά του επιβλητικού ερμηνευτή που όλοι ξέρουμε με είχαν γεμίσει με ανάμικτα συναισθήματα! Όταν όμως οι Cult εμφανίστηκαν στην σκηνή του Fuzz λίγο πριν τις 22:00 και ακούστηκαν οι πρώτες νότες του Rain κάθε αμφιβολία σβήστηκε ολοκληρωτικά από το μυαλό μου!Ναι ο Astbury δεν είναι πλέον ο παίδαρος που ήταν δυνατόν να προκαλέσει υγρά όνειρα σε κάθε γυναίκα στα 80's,αλλά φωνητικά στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων.Ναι ο Billy Duffy δεν σκότωσε τελικά τον ηχολήπτη (πράγμα που μου κόστισε μερικά euro καθώς έβαλα στοίχημα ότι θα το κάνει),αλλά δεν έχασε ούτε νότα,ούτε σόλο,ούτε θέμα και δεν θα ήταν ψέμα να πω ότι κάποιες φορές ακουγόταν λες κι έπαιζε το CD της μπάντας!Ναι είναι γεγονός ότι οι cult επί σκηνής έδειχναν ένα εξαιρετικά δεμένο σύνολο,το οποίο κατάφερε να νικήσει (με 20 λεπτά καθυστέρηση) τον δεδομένα κάκιστο ήχο του Fuzz και μας έδωσε ένα show αντάξιο της φήμης τους σαν μπάντα!
Το κοινό με τη σειρά του αρκετά ετερόκλητο και από διάφορα ηλικιακά στρώματα στην πλειοψηφία του είχε αντιδράσεις αδιάφορες,πλην των hit,αλλά σε γενικές γραμμές συμμετείχε ενεργά στην όλη μυσταγωγία του live.
Το set δεν ήταν ένα καθαρό best of της μπάντας αλλά πλησίασε αρκετά σε αυτό. έλειπαν κάποια χτυπητά classics (όπως το Witch που ειδικά το πάνω διάζωμα ζητούσε επίμονα),αλλά δε νομίζω πως κανείς χαλάστηκε από αυτό που είδε. Ειδικά σε κάποια σημεία,όπως το Sweet Soul Sister,το Nirvana,το Saints are Down (ανατριχίλα) και το Firewoman εγώ προσωπικά κόντεψα να πάθω έμφραγμα από την ανατριχίλα.
Αν έψαχνα για ενστάσεις στη συγκεκριμένη συναυλία αυτές σίγουρα θα ήταν το γεγονός ότι ο ηχολήπτης δεν καίγεται στην κόλαση και το ότι ο Astbury μου τα χάλασε στο Fire Woman καθώς εκτελεστικά το εκτέλεσε κυριολεκτικά!. Κατά τα άλλα απόλαυσα τα πάντα από το πρώτο μέχρι το τελευταίο δευτερόλεπτο! Και για να μοιραστώ την απόλαυση μαζί σας σας παραθέτω και το setlist της βραδιάς!
Rain
Every Man And Woman Is A Star
Electric Ocean
Sweet Soul Sister
Horse Nation
Saints Are Down
Rise
Nirvana
Phoenix
Embers
Spiritwalker
Lil Devil
Dirty Little Rock Star
Wild Flower
She Sells Sanctuary
Love Removal Machine
-------------------------------
Fire Woman
Break On Through (The Doors Cover)
Y.Γ. Ο Astbury κλείνοντας είπε πως θέλει να ξαναέρθει Ελλάδα όταν η μπάντα βγάλει καινούριο δίσκο και βγει σε παγκόσμια περιοδεία! Αυτή τη φορά ας τον φέρει κάποιος Θεσσαλονίκη,γιατί με αυτά που πάθαμε στην επιστροφή νιώσαμε ότι μετά από αυτό το live περάσαμε στην ζώνη του Λυκόφωτος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου