Η τελευταία κυκλοφορία των Sigur Ros ήταν σίγουρα ότι πιο εμπορικό είχαν κάνει μέχρι σήμερα. Η μπάντα έμοιαζε να συμβιβάζεται και να πλησιάζει ηχητικά σε κάτι που ήταν πιο pop. Ακόμα και στο τραγουδιστικό κομμάτι ο frontman της μπάντας,Jonsi Birgisson,τραγούδησε με Αγγλικό στίχο στο κομμάτι All Alright. Αυτό πιθανώς ξένισε όλους όσους είχαν συνηθίσει και αγαπήσει τους Sigur Ros μέσα από την παράξενη αύρα των στίχων τους (Το να τραγουδάς εξάλλου στα Ισλανδικά έχει όπως και να το κάνουμε μια κάποια μαγεία).
Στο προσωπικό του δίσκο με τον τίτλο Go ο Jonsi συνεχίζει να τραγουδά με Αγγλικό στίχο! Αυτό μπορεί να μην αρέσει σε κάποιους,σίγουρα όμως δίνει στον ακροατή την δυνατότητα να εντρυφήσει περισσότερο στο νόημα των τραγουδιών,εάν και εφόσον καταφέρει να μην ταξιδέψει σε αυτό το ονειρικό ταξίδι που σε πάει η μαγική και διαρκώς εναλασσόμενη φωνή αυτού του ομολογουμένως χαρισματικού τραγουδιστή.
Πολλοί μέσα από τραγούδια όπως το εξαιρετικό Boy Lilikoi θα ανακαλύψουν την παιδική τους αθωότητα και θα δουν μια εντελώς αγαθή προσέγγιση της ζωής. Η φωνή και η μουσική μοιάζουν να χάνουν το μέτρο και να παρασύρονται σε ένα ταξίδι αναδρομή στο παρελθόν κάνοντας την pop ίσως για πρώτη φορά να ηχεί τόσο υπέροχη. Στο ίδιο στυλ και το εναρκτήριο τραγούδι Go Do στο οποίο η χρήση οργάνων όπως φλάουτο και πίκολο προσδίδουν στη ούτως ή άλλως καταπληκτική ερμηνεία του Jonsi μια πιο μυστηριακή χροιά. Άλλα πάλι τραγούδια,όπως το Animal Arithmetic, έρχονται να μας βγάλουν από τον κόσμο του ονείρου και να μας εισαγάγουν στο πάρτυ που λέγεται "Χαρά της ζωής".
Σημαντικό ρόλο στη δημιουργία αυτού του καταπληκτικού δίσκου έχει ο συνθέτης Nico Muhly. Ο εν λόγω κύριος καταφέρνει σε κομμάτια,όπως το Tornado, να δημιουργήσει ένα καταπληκτικό ηχητικό τοπίο να μας παρουσιάσει έναν ήχο ο οποίος μοιάζει να είναι πολύ κοντά στον παραδοσιακό ήχο των Sigur Ros,έχοντας όμως μια εντελώς δική του δυναμική και ποιότητα.Η συμβολή του Muhly γίνεται ακόμα πιο αισθητή στα Grow Till Tall & Hengilas. Σε αυτά απουσιάζει η ζωντάνια του Animal Arithmetic και Around Us και ένας πιο καταθλιπτικός ήχος παίρνει τη θέση τους. Μέσα από αυτές τις εναλλαγές συναισθημάτων και ήχων ο Jonsi τη μια ηχεί σαν άγγελος οδηγώντας τον ακροατή στην κορύφωση και την άλλη τον ρίχνει στα Τάρταρα με τον σχεδόν πένθιμο τόνο του.
Το Go σίγουρα αποτελεί ένα ιδιοφυές μουσικό πόνημα το οποίο δεν διστάζει να μας δώσει απλόχερα την ομορφιά και την ενέργεια του σε κάθε δευτερόλεπτο. Είναι γεμάτο ψυχή,αθωότητα,λύπη και φαντασία. Είναι ένας δίσκος που κάνει ακόμα και τον πιο δύσπιστο να πιστέψει στην ομορφιά της ζωής!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου