Όταν πίσω στο 2010 έβγαινε στην κυκλοφορία το Innerspeaker,το ντεμπούτο άλμπουμ των Αυστραλών Tame Impala,δεν ήταν λίγοι αυτοί που μιλούσαν για μια εξαιρετική νέα μπάντα η οποία θα μας απασχολούσε ευχάριστα στο μέλλον. Δυο χρόνια μετά έρχεται το Lonerism για να επιβεβαιώσει όλους αυτούς που υποστήριζαν τα παραπάνω.
Στο νέο τους άλμπουμ,αυτοί οι τύποι από το Περθ καταφέρνουν έναν μοναδικό συνδυασμό.Ταιριάζουν μελωδίες Μπητλικού τύπου με τον σχεδόν ουτοπικό ήχο των Flaming Lips (σε αυτό η συμβολή του παραγωγού τους David Fridmann είναι καθοριστική) και τις synth μελωδίες των Tangerine Dreams,δημιουργώντας ένα ηχητικό σύνολο που συνδυάζει την ψυχεδελική pop με την electronica με ένα τρόπο τόσο μοναδικό που κάνει την όλη ακρόαση μια άκρως ευχάριστη διαδικασία.
Μέσα από 12 τραγούδια οι Tame Impala βγάζουν προς τα έξω δείγματα του πλούσιου ταλέντου τους.Μέσα σε αυτά ξεχωρίζουν σίγουρα μερικά τραγούδια όπως το εισαγωγικό "Be Above It",το οποίο προκαλεί έκπληξη καθώς διαφοροποιείται σημαντικά από τον κιθαριστικό ήχο στον οποίο μας έχει συνηθίσει η μπάντα,το εξαιρετικό "Apocalypse Dream",που από την πρώτη νότα του φέρνει στο μυαλό τους Beatles,το "Elephant" που ήταν και από τα πρώτα δείγματα που πήραμε από αυτήν την κυκλοφορία και που αμέσως εντυπωσίασε με τον στακάτο ήχο του,και φυσικά τα "Feels Like We Only Go Backwards" με την εκπληκτική μπασογραμμή του και "Sun's Coming Up" με τα noizy σολαρίσματα του να κλείνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την κυκλοφορία.
Στο δεύτερο πόνημα τους οι Tame Impala δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από το ντεμπούτο τους.Συνεχίζουν να εντρυφούν στον ήχο του παρελθόντος και να του δίνουν μια πνοή ανανέωσης από τον ήχο του μέλλοντος.Φλερτάρουν με τον space rock ήχο,αλλά καταφέρνουν να μην ακούγονται μονότονη και επαναλαμβανόμενοι.Κατορθώνουν να δώσουν στον ακροατή ένα ηχητικό αποτέλεσμα που θα τον έλξει και θα κάνει την διαδικασία ακρόασης ενός άλμπουμ άκρως ενδιαφέρουσα,και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που κάνει το Lonerism μια από τις πιο δυνατές κυκλοφορίες για την φετινή χρονιά.
Στο νέο τους άλμπουμ,αυτοί οι τύποι από το Περθ καταφέρνουν έναν μοναδικό συνδυασμό.Ταιριάζουν μελωδίες Μπητλικού τύπου με τον σχεδόν ουτοπικό ήχο των Flaming Lips (σε αυτό η συμβολή του παραγωγού τους David Fridmann είναι καθοριστική) και τις synth μελωδίες των Tangerine Dreams,δημιουργώντας ένα ηχητικό σύνολο που συνδυάζει την ψυχεδελική pop με την electronica με ένα τρόπο τόσο μοναδικό που κάνει την όλη ακρόαση μια άκρως ευχάριστη διαδικασία.
Μέσα από 12 τραγούδια οι Tame Impala βγάζουν προς τα έξω δείγματα του πλούσιου ταλέντου τους.Μέσα σε αυτά ξεχωρίζουν σίγουρα μερικά τραγούδια όπως το εισαγωγικό "Be Above It",το οποίο προκαλεί έκπληξη καθώς διαφοροποιείται σημαντικά από τον κιθαριστικό ήχο στον οποίο μας έχει συνηθίσει η μπάντα,το εξαιρετικό "Apocalypse Dream",που από την πρώτη νότα του φέρνει στο μυαλό τους Beatles,το "Elephant" που ήταν και από τα πρώτα δείγματα που πήραμε από αυτήν την κυκλοφορία και που αμέσως εντυπωσίασε με τον στακάτο ήχο του,και φυσικά τα "Feels Like We Only Go Backwards" με την εκπληκτική μπασογραμμή του και "Sun's Coming Up" με τα noizy σολαρίσματα του να κλείνουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο αυτή την κυκλοφορία.
Στο δεύτερο πόνημα τους οι Tame Impala δεν κάνουν κάτι διαφορετικό από το ντεμπούτο τους.Συνεχίζουν να εντρυφούν στον ήχο του παρελθόντος και να του δίνουν μια πνοή ανανέωσης από τον ήχο του μέλλοντος.Φλερτάρουν με τον space rock ήχο,αλλά καταφέρνουν να μην ακούγονται μονότονη και επαναλαμβανόμενοι.Κατορθώνουν να δώσουν στον ακροατή ένα ηχητικό αποτέλεσμα που θα τον έλξει και θα κάνει την διαδικασία ακρόασης ενός άλμπουμ άκρως ενδιαφέρουσα,και αυτό ακριβώς είναι το στοιχείο που κάνει το Lonerism μια από τις πιο δυνατές κυκλοφορίες για την φετινή χρονιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου