Οι Light Asylum είναι μια μπάντα που έχει βουτηχτεί κυριολεκτικά στον ηλεκτρονικό και darkwave ήχο της δεκαετίας του '80 και αυτό βγαίνει σε κάθε νότα τους.Ήχος ωμός,σε πολλά σημεία του πορωτικός και μια Funchess στα φωνητικά να αποτελεί μια ήρεμη δύναμη μέχρι τα μανιασμένα ξεσπάσματά της που σε χτυπούν κατευθείαν στον εγκέφαλο!
Αν κάποιος αναζητούσε ποτέ το ιδανικό ξεκίνημα μιας κυκλοφορίας τότε είναι βέβαιο πως το "Hour Fortress" θα ήταν μέσα στις πρώτες του επιλογές. Σταθερό beat με το drumming (προϊόν drum machine) να παραμένει στακάτο από πίσω και με τα synths του Coviello να ντύνουν ιδανικά την απόκοσμη ερμηνεία της Funchess.To "Pope Will Roll" έχει αρκετά στοιχεία από την πρώιμη industrial σκηνή. Τα φωνητικά ακούγονται οργισμένα και ο ρυθμός του σε παρασέρνει με χαρακτηριστική άνεση.Συνέχεια με το "IPC" που ήταν και από τα πρώτα τραγούδια αυτού του άλμπουμ που διέρρευσαν στο διαδίκτυο.Προσωπικά το θεωρώ πιο αδύναμο σε σχέση με τα υπόλοιπα,κυρίως λόγω της μελωδίας του,αλλά η φωνή της Funchess ακούγεται σχεδόν μανιασμένη,γεγονός που του δίνει bonus ποιότητας.Όταν έρχεται η ώρα του "Heart Of Dust" o ακροατής πέφτει πάνω απίστευτο σκοτεινό τραγούδι. Όσοι έχουν συνηθίσει τα ανδρόγυνα φωνητικά της μπάντας,τους περιμένει μια μικρή/μεγάλη έκπληξη καθώς η Funchess ακούγεται πιο θηλυκή και πιο σπαρακτική παρά ποτέ,ενώ το τείχος από synths που χτίσει πάνω σε αυτά ο Bruno Coviello συναρπάζει.Το "Sins Of The Flesh" είναι ένα μάλλον αδιάφορο τραγούδι για τα δικά μου γούστα,καθώς και το beat του μου ήταν εντελώς αδιάφορο,αλλά και τα φωνητικά που το συνοδεύουν δεν είναι και ότι καλύτερο!
Ευτυχώς το "Angel Tongue" που ακολουθεί μετριάζει κάπως τις εντυπώσεις. Οι επιρροές από Joy Division αλλά και από την synth pop των 80's είναι έκδηλες,σε ένα τραγούδι που μοιάζει περισσότερο προσωπικό παρά με εμπορική στόχευση.Οι Joy Division επιρροές συνεχίζονται και στο "Shallow Tears" (πολύ κοντινό με το Atmosphere των πρώτων) με την Funchess σε κάποια σημεία να εκτείνει την φωνή της σε οπερετικά ξεσπάσματα,δίνοντας ένα έξτρα συναίσθημα στο όλο αισθητικό αποτέλεσμα.Σκληροπυρηνική 80's synth pop στον ήχο του "At Will" με όλες εκείνες τις απαραίτητες σκοτεινές πινελιές που θα έκαναν ένα τραγούδι ελκυστικό στον ακροατή. Σίγουρα όμως όχι τόσο ελκυστικό όσο το εξαιρετικό "End Of Days" που πρέπει να είσαι παντελώς αναίσθητος για να μη σε μαγέψει. Civiello και Funchess δίνουν τα ρέστα τους συνθετικά και ερμηνευτικά και σε οδηγούν σε ένα εξαιρετικό μουσικό ταξίδι,ταξίδι που τελειώνει ευχάριστα με το "A Certain Person". H ηλεκτρονική μουσική περασμένων δεκαετιών περνάει από το πρίσμα της σύγχρονης προσέγγισης του ηλεκτρονικού ήχου και το τελικό αποτέλεσμα δικαιώνει τους δημιουργούς του,σε ένα τραγούδι που θα αποτελούσε ένα πολύ καλό single!
Ο χρόνος αναμονής για το ντεμπούτο,ουσιαστικά,άλμπουμ των Light Asylum ήταν αρκετός,φαίνεται όμως πως τελικά άξιζε τον κόπο. Μπορεί να μην ακούγονται τόσο επιθετικοί όσο στο ξεκίνημα τους,ακούγονται όμως σαφέστατα πιο ώριμοι και ποιοτικοί. Οι συνθέσεις τους δεν είναι μονότονες και η ποικιλία στα φωνητικά μας δίνει μια ακόμα εικόνα για τις τεράστιες ερμηνευτικές δυνατότητες της Shannon Funchess. Δεν ξέρω αν το Light Asylum έχει την δυναμική για να μπει στη λίστα με τα καλύτερα άλμπουμ της χρονιάς,σίγουρα όμως εμένα κατάφερε να με κατακτήσει,όπως πιστεύω ότι θα κατακτήσει και τον κάθε επίδοξο ακροατή του!
Υπομονή λοιπόν μέχρι την 1η Μαΐου. Οι μέρες λιγοστεύουν!
