Το φανταστικό με αυτή τη συνεργασία είναι ότι τα δύο συνεργαζόμενα μέλη κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα άλμπουμ το οποίο περιέχει μουσική όχι όπως θα ήθελε ίσως να την ακούσει το κοινό τους,αλλά κυρίως όπως θα ήθελαν να την ακούσουν αυτά δημιουργώντας ένα αποτέλεσμα που προσφέρει έναν απολαυστικότατο μουσικό οργασμό 29 ολόκληρων λεπτών!
Η αρχή γίνεται με το νωχελικό ήχο του "Time". Συναίσθημα και αισθητική εποχής flower power,μια πολύ ωραία κιθαριστική μελωδία (με την ηλεκτρική να τσιμπάει στο backround όπου πρέπει) και το χαλί στρώνεται ιδανικά υπέροχο "I Am Not A Game". Mε σαφέστατες επιρροές από την 60's garage pop σκηνή αρχίζει να σε ψιλιάζει κάπως πως το όλο άκουσμα δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από μεγαλειώδες! Ο Segall σαν άλλο "παιδί των λουλουδιών" δίνει τα ερμηνευτικά του ρέστα στο "Easy Ryder" το οποίο μπορεί να μπει με σχετική άνεση στην επόμενη "travelling list" μου καθώς σε ταξιδεύει αβίαστα και σε τριπάρει εύκολα. Το "The Black Glove/Rag" φέρνει τον Καλιφορνέζικο αέρα των 60's στο άλμπουμ το οποίο με γενναίες δόσεις LSD σε αφήνει να κυλήσεις κυριολεκτικά μέσα του και να το απολαύσεις!
Το "Crybaby" θα μπορούσε να χαρακτηριστεί σαν ένα revival κομμάτι,όχι όμως με την στενή έννοια του όρου,καθώς διαθέτει μεν όλα εκείνα τα στοιχεία που θα έπρεπε για να χαρακτηριστεί έτσι,η παραγωγή του όμως είναι ελαφρώς εκτός κλίματος είδους,χωρίς,βέβαια,να μειώνει σε τίποτα την ομορφιά αυτού του τραγουδιού.Οι Bardo Pond και γενικότερα η Αμερικάνικη ψυχεδέλεια των late 60's-early 70's φαίνεται πως αναβιώνουν μέσα από τις νότες του "(I Can't) Get Around You",σε ένα τραγούδι που σίγουρα είναι μια από τις κορυφαίες στιγμές αυτής της κυκλοφορίας.
Όταν έρχεται η ώρα για το "Scissor People" οι ρυθμοί γίνονται πιο τσιταρισμένοι,η ενέργεια ανεβαίνει και τα κιθαριστικά riffs σε καθηλώνουν,τόσο όσο χρειάζεται για να χαθείς και πάλι σε ένα ψυχεδελικό ταξίδι που σου προσφέρει απλόχερα το "Tongues" που κλείνει αυτό το άλμπουμ.
Αν κάτι γίνεται ολοφάνερο στο Hair είανι το γεγονός ότι οι συντελεστές του απόλαυσαν κάθε δευτερόλεπτο της δημιουργίας τους. Το θετικό πνεύμα και η δημιουργική αύρα ξεχειλίζουν σε κάθε νότα και το συνολικό αποτέλεσμα τους δικαιώνει. Οι φίλοι του ήχου των 60's θα το λατρέψουν,οι υπόλοιποι θα είναι κρίμα να μην το ακούσουν και θα είναι άδικο για την μουσική βιομηχανία να το αφήσει να χαθεί στη λήθη. Σίγουρα από τις πλέον ενδιαφέρουσες συνεργασίες σε ένα άλμπουμ που ήδη παίζει ψηλά στη λίστα μου για τα καλύτερα της χρονιάς!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου