Ο καλλιτέχνης,με καταγωγή από την πόλη Scania,αλλά εγκατεστημένος μόνιμα πλέον στην Στοκχόλμη,μας πρωτο-συστήθηκε το 2009 με το άλμπουμ του "I Himlen In Hand",το οποίο δεν θα ήταν υπερβολή αν έλεγα πως ήταν ένα από τα καλύτερα και ποιοτικότερα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν την χρονιά εκείνη,και το οποίο κατάφερε να κερδίσει κι ένα βραβείο Grammy.Τώρα επιστρέφει με ένα άλμπουμ εξίσου υψηλής αισθητικής που δείχνει δίχως αμφιβολία ένα πολύ ανήσυχο καλλιτεχνικό πνεύμα.
Η λέξη Klagomuren σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει "Τείχος των Δακρύων" μοιάζει με την συνέχεια του ντεμπούτου άλμπουμ του Johansson.Ο ήχος από το Yamaha DX7 synthesizer παραμένει χαρακτηριστικός,αποκτά όμως εδώ μια νέα μελαγχολία κι ένα νέο πιο σκοτεινό βάθος.Μουσικά η ανάλαφρη και συναισθηματική Pop που εκπροσωπεί ο καλλιτέχνης παραμένει αναλλοίωτη και εμποτίζεται με αρκετά μεγάλες δόσεις μελαγχολίας,η οποία όμως,παραδόξως,δεν θλίβει αλλά δημιουργεί ένα αίσθημα ελπίδας στον επίδοξο ακροατή.Με συνθέσεις καλοδομημένες και μουσικές που χτυπούν κατευθείαν στην καρδιά και το μυαλό o Johansson καταφέρνει να δημιουργήσει ένα γενικότερο ηχητικό αποτέλεσμα που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει κανέναν.
Είναι θετικό το γεγονός ότι ο Johansson ακούγεται αυτή τη φορά πολύ πιο απελευθερωμένος και η φωνή του μοιάζει πιο αισθαντική παρά ποτέ.Στιγμές μεγαλείου μπορεί να μην υπάρχουν σε αυτή την κυκλοφορία,αλλά σίγουρα τραγούδια όπως τα "Blommona","Stockholm" και "Centrum" ξεχωρίζουν αισθητά σε σχέση με τα υπόλοιπα.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχουν τόσο φανατικοί οπαδοί αυτού του είδους της Pop μουσικής,είναι βέβαιο όμως πως όποιος ακούσει το συγκεκριμένο άλμπουμ θα αρχίσει να αντιμετωπίζει το είδος με άλλη ματιά και σίγουρα θα έχει βιώσει μια πλήρη ακουστική εμπειρία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου