Roger Waters-The Wall Live @ Κλειστό Γήπεδο Μπάσκετ ΟΑΚΑ (08.07.2011)

Αν ποτέ χρειαζόταν να καταγράψω τους 10 πλέον αγαπημένους μου δίσκους όλων των εποχών,σίγουρα οι 3 θα έφεραν την υπογραφή των τεράστιων Pink Floyd! Το 2006 υπήρξα από τους τυχερούς που είδαν να παρουσιάζεται μπροστά τους ολόκληρο το "Dark Side of the Moon" (το οποίο είναι και το αγαπημένο μου άλμπουμ τους) και τώρα πέντε χρόνια μετά ήρθε η στιγμή πραγματοποίησης ενός ονείρου,που γεννήθηκε από την πρώτη μέρα που απέκτησα το βινύλιο του Wall.

Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να αμφισβητεί πως το "The Wall" είναι ένα από τα μυθικότερα άλμπουμ όλων των εποχών. Ένα άλμπουμ προφητικό,καθώς ουσιαστικά  προέβλεψε όλα όσα θα συνέβαιναν στην Θατσερική Αγγλία και ένα άλμπουμ που 32 χρόνια μετά την επίσημη κυκλοφορία του περνάει κοινωνικοπολιτικά μηνύματα που παραμένουν άφθαρτα στο χρόνο και είναι συμβατά με τα γεγονότα των καιρών μας!

Όταν λοιπόν στις 21:30 της Παρασκευής χαμήλωσαν τα φώτα και ξεκίνησε η απίστευτη εκτέλεση του "In the Flesh" ένα όνειρο έπαιρνε σάρκα και οστά και ένα μαγικό μουσικό ταξίδι ξεκινούσε! Το να περιγράψεις αυτό που όλοι είδαμε θα ήταν πραγματικά δίχως νόημα,καθώς αυτό το show που εκτυλισσόταν μπροστά στα μάτια μας είναι αδύνατο να αποδοθεί με λέξεις! άπαντες απλά μείναμε αποσβολωμένοι να παρακολουθούμε τον τοίχο. Το χτίσιμό του,τις υπέροχες μαριονέτες του Gerald Scarfe που παρέλασαν από αυτό,τα πυροτεχνήματα και το τρομακτικό light show και τις απίστευτες προβολές επάνω στον τοίχο και το τελικό μεγαλειώδες γκρέμισμα του που μας προσέφεραν την πληρέστερη δυνατή παρουσίαση αυτού του διαχρονικού μουσικού μνημείου.Σκηνική απόδοση και ήχος αξεπέραστα,σε βαθμό τέτοιο που κατατάσσουν τη συγκεκριμένη συναυλιακή εμπειρία σαν την απόλυτη ονείρωξη του κάθε θεατή.

Οι στιγμές μεγαλείου πάμπολλες. H εκτέλεση και των τριών μερών του Wall,το αξεπέραστο Mother και το φοβερό animation με το μήνυμα "Nα γ......ι η κυβέρνηση" και "No fucking Way",το υπέρτατο "Run Like Hell" και φυσικά το "Comfortably Numb" με τον Dave Kilminster (αντί δυστυχώς του Dave Gilmour) στην κορυφή του Τείχους να σολάρει σε μια στιγμή απίστευτου συναισθήματος και μεγαλείου.

Ναι,το ξέρω πως μπροστά μου δεν είχα τους Pink Floyd,ξέρω πως αυτό το άλμπουμ ουσιαστικά σήμανε την αρχή του τέλους γι' αυτό το τεράστιο κεφάλαιο στην ιστορία της μουσικής,όμως αυτό που παρακολούθησα το βράδυ της Παρασκευής ήταν η παρουσίαση όλου του μεγαλείου,της διορατικότητας και της μουσικής ευφυίας που διαθέτει το συγκεκριμένο άλμπουμ! Χαίρομαι γιατί το βράδυ της Παρασκευής είδα για πρώτη φορά ένα Τείχος να ενώνει τόσους πολλούς ανθρώπους,είδα ένα Τείχος να μας κάνει να αποκτούμε συναυλιακή παιδεία έστω και για λίγο (και πάλι όχι στο 100% του κόσμου,καθώς υπήρξαν και "έξυπνοι" που δε σεβάστηκαν την προτροπή του καλλιτέχνη και τράβηξαν φωτογραφίες και βίντεο),χαίρομαι που ένα Τείχος εξέφρασε με τον αρτιότερο δυνατό τρόπο σύγχρονες ανησυχίες και προβληματισμούς παρά το γεγονός ότι πρωτοαναφέρθηκε σε αυτά πολλά χρόνια νωρίτερα!

Τελικά χαίρομαι που αξιώθηκα να ζήσω μια ακόμα απίστευτη συναυλιακή εμπειρία,μια εμπειρία για την οποία θα έχω πολλά να διηγηθώ στο μέλλον!

Setlist:

In The Flesh?
The Thin Ice
Another Brick In The Wall (Part I)
The Happiest Days Of Our Lives / Another Brick In The Wall (Part II)
Mother
Goodbye Blue Sky
Empty Spaces / What Shall We Do Now?
Young Lust
One Of My Turns
Don't Leave Me Now
Another Brick In The Wall (Part III)
The Last Few Bricks
Goodbye Cruel World

.......Break.......

Hey You
Is There Anybody Out There?
Nobody Home
Vera
Bring The Boys Back Home
Comfortably Numb
The Show Must Go On
In The Flesh
Run Like Hell
Waiting For The Worms
Stop
The Trial
Outside The Wall