Προσωπικά ήμουν από αυτούς που τους άρεσε αρκετά το "Youth Novels". Χωρίς να είναι κάτι το τρελά πρωτότυπο σου έδινε έναν αέρα φρεσκάδας που ήταν απαραίτητος για τα μουσικά δρώμενα της εποχής. Μοναδική μου ένσταση το γεγονός πως ενώ,κακά τα ψέμματα, χρησιμοποίησε χιλιοπαιγμένες μουσικές φόρμες προσπάθησε αρκετά να τους δώσει το δικό της στίγμα κι εκεί το πράγμα έχασε κάπου την ουσία του.
Το παρελθόν όμως είναι παρελθόν και να που ήρθε η ώρα για το δεύτερο άλμπουμ της,ένα άλμπουμ το οποίο εκ προοιμίου θα ήταν δύσκολο καθώς τα πράγματα μετά ένα "διχαστικό" ντεμπούτο δεν είναι ποτέ ρόδινα. Ακούγοντας το είμαι πλήρως πεπεισμένος ότι τουλάχιστον στο κομμάτι του να είναι εμπορικό θα πετύχει 100%. Ηχητικά είναι ένα κράμα 50's retro μουσικής,με μπόλικες δόσεις avant-garde,περάσματα από folk μελωδίες και ολίγον από μοντέρνα pop.Θα μου πεις "είναι δυνατόν να είναι εμπορικός αυτός ο αχταρμάς"; Κι όμως είναι καθώς φρόντισε να πάρει τα καλά στοιχεία από όλες αυτές τις μουσικές και να τους δώσει την απαραίτητη στιλιστική πινελιά που θα τα κάνει επιτυχημένα.
Ο δίσκος ανοίγει με το πραγματικά πανέμορφο "Youth Knows No Pain". Ο υπέροχος συνδυασμός farfissa και old-school drumming το κάνει ακαταμάχητο,τουλάχιστον στα δικά μου αυτιά. Πρόκειται για ένα πραγματικά retro κομμάτι που οι λάτρεις του "παλιού" ήχου σίγουρα θα ακούσουν ευχάριστα.Το "I Follow Rivers" είναι εντελώς διαφορετικό ηχητικά. Πιο σκοτεινό,πιο ερωτικό και σίγουρα πιο avant-garde,αποτέλεσσε και το δεύτερο single από την συγκεκριμένη κυκλοφορία. ένα ποιοτικότατο τραγούδι που σίγουρα θα σας φτιάξει σκοτεινή διάθεση.Το "Love Out of Lust" διατηρεί το έρεβος του προκατόχου του και είναι σίγουρα μια πιο ατμοσφαιρική και ρομαντική μελωδία.
Μελωδιών συνέχεια με το "Unrequited Love" για μένα ίσως το highlight του συγκεκριμένου άλμπουμ. Με μελωδία που θα μπορούσε να ενταχθεί στα πλαίσια των early 60's εφηβικών τραγουδιών και με μια ερμηνεία που αγγίζει το τέλειο είναι ένα τραγούδι που σίγουρα προκαλεί έκρηξη συναισθημάτων και συγκίνηση. To "Get Some" που ακολουθεί υπήρξε και το πρώτο single από αυτή την κυκλοφορία. ένα τραγούδι με υπέροχο drumming και σαφέστατο εμπορικό προσανατολισμό. Δεν είναι από τα αγαπημένα μου,αλλά δεν είναι σίγουρα διόλου άσχημο τραγούδι.Φτάνοντας στο "Rich Kids Blues" μας περιμένει μια ευχάριστη έκπληξη. Ακόμα ένα highlight με keyboards που παραπέμπουν σε Doors,στακάτο ρυθμό και μια Li να τραγουδά γεμάτη πάθος.
Το "Sadness Is A Blessing" κρύβει έναν παράξενο συνδυασμό.Πως θα σας φαινόταν ένα τραγούδι με το συναίσθημα που βγάζει ο Nick Cave να συνδυάζονταν με φωνητικά που παραπέμπουν σε Bonnie Tyler στα νιάτα της; Ακούστε το συγκεκριμένο κομμάτι και θα λάβετε την απάντηση σας. Φτάνοντας στο Νο8 συναντάμε το "I Know Places" ένα τραγούδι βαθύτατα ρομαντικό και γεμάτο συναίσθημα. Δεν ξέρω αν είναι ο ακουστικός ήχος του ή η ηρεμία την οποία αποπνέουν τα φωνητικά της Lykke Li,σίγουρα όμως έχουμε να κάνουμε με ένα εκπληκτικό τραγούδι.ένα βήμα πριν το φινάλε έρχεται το "Jerome" για να μας φέρει στο μυαλό κάτι από Kate Bush. Βέβαια οι όποιες συγκρίσεις είναι παντελώς ανεδαφικές,σίγουρα όμως είναι ένα ευχάριστο άκουσμα.Το άλμπουμ κλείνει με το "Silent My Song" το οποίο είναι το ιδανικό τελείωμα με μοναδική ένσταση την πολύ fake ατμόσφαιρα που δημιουργούν τα κύμβαλα και τα echoes σε μια προσπάθεια να δώσουν μια αισθητική που δεν αρμόζει με το υπόλοιπο σύνολο.
Με μια συνολική ματιά η Lykke Li τα κατάφερε εξαιρετικά σε αυτή τη δεύτερη δουλειά της. Έχει ωριμάσει μουσικά,έχει ωριμάσει ερμηνευτικά και σίγουρα έχει βρει ένα πιο σαφή θεματικό προσανατολισμό. Δεν είναι πια ένα ακόμα γλυκό κορίτσι που τραγουδά αλλά εξελίσσεται σε μια καλλιτέχνιδα που θα μας απασχολήσει τόσο στο παρόν όσο και στο μέλλον. Αυτό είναι σίγουρα ένα βήμα προς την αναγνώριση και την επιτυχία!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου