Όταν πριν αρκετό καιρό έσκασε μύτη στον κόσμο του youtube το "Love Is The Devil",το πρώτο single από το πολυανανμενόμενο νέο άλμπουμ των Dirty Beaches,πολλοί ήταν εκείνοι που έσπευσαν να βγάλουν χολή και να κατηγορήσουν τον Alex Zhang Hungtai ότι το μόνο που έκανε είναι απλά να φιλτράρει κάποιες μελωδίες στα synth με τρόπο ανούσιο. Η απάντηση στα σχόλια ήρθε από τον ίδιο και μάλιστα ήταν άκρως αποστομωτική! "I don't care about pleasing your expectations. I just do what I want to write. You can judge it all you want. Modulated synth chords. I was crying my fucking eyes out when i wrote this and punching myself in the face.I don't give a shit about what peoples expectations are. This is why I'm doing this record. its for myself and my life.",ήταν τα ακριβή του λόγια και μετά από αρκετές ακροάσεις στο Drifters/Love Is The Devil,κατάλαβα πόσο μεγάλο δίκιο είχε σε αυτά που έλεγε.
Ο Alex Zhang Hungtai σε αυτή του τη δουλειά βουτάει στα μεγαλύτερα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και αναδεικνύει κάθε πτυχή του σκοταδιού που κρύβουμε όλοι μέσα μας.Αυτό το πετυχαίνει προσεγγίζοντας το θέμα από δυο διαφορετικές σκοπιές,δυο ουσιαστικά διαφορετικά άλμπουμ σε ένα.Το Drifters είναι σαφέστατα πιο προσβάσιμο στον ακροατή και πιο λυρικό.Έχει τον ρόλο της ομαλής μετάβασης από το αριστουργηματικό Badlands σε αυτό που θέλει να μας παρουσιάσει τώρα και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει.Με τραγούδια όπως το "Night Walk" ή το πιο μπλουζ "I Dream in Neon" αλλά και την εκπληκτική μπασογραμμή του "Belgrade" προσεγγίζει τον θεατή με μια συγκρατημένη θετικότητα πριν τον στείλει στα Τάρταρα του Love is the Devil.Jazz,experimental γενναίες δόσεις ambient ήχων φέρνουν στο μυαλό του ακροατή την ζωντανή εκτέλεση όλου του Badlands στην περσινή του περιοδεία,όπου κυριολεκτικά το μετέτρεψε σε ένα όργιο σκοτεινής ambient και lo-fi αισθητικής.
Το δεύτερο μέρος (Love is the Devil) λειτουργεί σαν καθαρτήριο.Thriller αισθητική,συμφωνικότητα,ανατολίτικης τεχνοτροπίας ρυθμοί σε ορισμένα σημεία και μπόλικη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα συνθέτουν ένα μοναδικό ταξιδιάρικο σκηνικό.Ως άλλος σκοτεινός εκτελεστής στήνει τον ακροατή στον τοίχο με τραγούδια όπως το "This is not my City",το "Like the Ocean We Part" ή ακόμα του επιβλητικό "Woman".
Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν έγραφα πως η ακρόαση αυτής της δουλειάς δε με επηρέασε.Ο Hungtai μέσα σε ένα διπλό άλμπουμ καταθέτει τα μύχια της ψυχής του και σε κάνει να νιώθεις πως μοιράζεται μαζί σου όλο το βάρος που κουβαλούσε μέσα του.Απομονωτικός,αποστομωτικός,αυτοβιογραφικός.Με αυτές τις λέξεις μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός ο δίσκος,ένας δίσκος που αποτελεί την στροφή των Dirty Beaches σε μια πιο σκοτεινά ρομαντική και ambient πλευρά.Μέχρι τώρα ο Alex Zhang Hungtai τα κατάφερε τέλεια. Μένει να δούμε αν και σε αυτό το νέο ταξίδι θα βρει την Ιθάκη του!
Ο Alex Zhang Hungtai σε αυτή του τη δουλειά βουτάει στα μεγαλύτερα βάθη της ανθρώπινης ψυχής και αναδεικνύει κάθε πτυχή του σκοταδιού που κρύβουμε όλοι μέσα μας.Αυτό το πετυχαίνει προσεγγίζοντας το θέμα από δυο διαφορετικές σκοπιές,δυο ουσιαστικά διαφορετικά άλμπουμ σε ένα.Το Drifters είναι σαφέστατα πιο προσβάσιμο στον ακροατή και πιο λυρικό.Έχει τον ρόλο της ομαλής μετάβασης από το αριστουργηματικό Badlands σε αυτό που θέλει να μας παρουσιάσει τώρα και σε μεγάλο βαθμό τα καταφέρνει.Με τραγούδια όπως το "Night Walk" ή το πιο μπλουζ "I Dream in Neon" αλλά και την εκπληκτική μπασογραμμή του "Belgrade" προσεγγίζει τον θεατή με μια συγκρατημένη θετικότητα πριν τον στείλει στα Τάρταρα του Love is the Devil.Jazz,experimental γενναίες δόσεις ambient ήχων φέρνουν στο μυαλό του ακροατή την ζωντανή εκτέλεση όλου του Badlands στην περσινή του περιοδεία,όπου κυριολεκτικά το μετέτρεψε σε ένα όργιο σκοτεινής ambient και lo-fi αισθητικής.
Το δεύτερο μέρος (Love is the Devil) λειτουργεί σαν καθαρτήριο.Thriller αισθητική,συμφωνικότητα,ανατολίτικης τεχνοτροπίας ρυθμοί σε ορισμένα σημεία και μπόλικη κλειστοφοβική ατμόσφαιρα συνθέτουν ένα μοναδικό ταξιδιάρικο σκηνικό.Ως άλλος σκοτεινός εκτελεστής στήνει τον ακροατή στον τοίχο με τραγούδια όπως το "This is not my City",το "Like the Ocean We Part" ή ακόμα του επιβλητικό "Woman".
Θα ήταν μεγάλο ψέμα αν έγραφα πως η ακρόαση αυτής της δουλειάς δε με επηρέασε.Ο Hungtai μέσα σε ένα διπλό άλμπουμ καταθέτει τα μύχια της ψυχής του και σε κάνει να νιώθεις πως μοιράζεται μαζί σου όλο το βάρος που κουβαλούσε μέσα του.Απομονωτικός,αποστομωτικός,αυτοβιογραφικός.Με αυτές τις λέξεις μπορεί να χαρακτηριστεί αυτός ο δίσκος,ένας δίσκος που αποτελεί την στροφή των Dirty Beaches σε μια πιο σκοτεινά ρομαντική και ambient πλευρά.Μέχρι τώρα ο Alex Zhang Hungtai τα κατάφερε τέλεια. Μένει να δούμε αν και σε αυτό το νέο ταξίδι θα βρει την Ιθάκη του!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου