Οι συνθέσεις του Umberto παραμένουν απλές στη βάση δημιουργίας τους με τα μινιμαλιστικά synths να κυριαρχούν και το επίμονο beat από το drum machine να διαπερνα την σπονδυλική στήλη του ακροατή.Το ότι έχει επηρρεαστεί από τον ήχο των Air που με κάποια διεστραμμένη λογική τον έχει συνδυάσει με αυτόν των Suicide και του μεγάλου Giorgio Moroder κάνει λιγάκι μπαμ,αλλά αυτό το παράξενο πάντρεμα είναι που κάνει το αποτέλεσμα ελκυστικό.Αυτή τη φορά όμως το retro meets modern στυλ του δεν καταφέρνει να μας κάνει να τον αποθεώσουμε!Το "Confrontations" σου βγάζει μια αίσθηση προχειρότητας (για να μην πω τεμπελιάς) στο μεγαλύτερο μέρος του,σα να είναι ένα άλμπουμ που δημιουργήθηκε όχι γιατί ήταν η ώρα του,αλλά γιατί έπρεπε.Από το ναυάγιο σώζονται ευτυχώς τα "Night Fantasy" με την πιο soundtrack οπτική του που παραπέμπει και σε δουλειές τύπου Chromatics και το "Final Revelation" κυρίως χάρη στην ολοκληρωμένη δομή του.
Από τα υπόλοιπα τραγούδια στοιχεία θετικά συναντάμε τόσο στο "Initial Revelation" όσο και στο "Dead Silent Morning",δυστυχώς όμως κανένα από τα δύο δεν μπορεί να ξεφύγει πάνω από την μετριότητα.Η συνηθισμένη συνταγή του Hill να μας εισαγάγει σταδιακά σε κάθε τραγούδι και σιγά σιγά να οδηγείτε στο ξέσπασμα του ήχου του αυτή τη φορά δεν πετυχαίνει,κάνοντας την συνολικ΄λη ακρόαση του άλμπουμ διαδικασία ελαφρώς κουραστική.
Με 2/7 τραγούδια ο Umberto μας αποδεικνύει πως έχει ιδέες να παρουσιάσει και πως έχει κρυμμένη μέσα του αρκετή μουσική μαγεία.Απλά ο χρόνος που διάλεξε για να μας τα παρουσιάσει ήταν άστοχος.Όσοι από εσάς έχετε διάθεση μελετήστε σε μεγαλύτερο βάθος της συγκεκριμένη δουλειά. Για τους υπόλοιπους τα δύο τραγούδια που προανέφερα αποτελούν σίγουρη απόλαυση!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου