Με μια λέξη που συμβολίζει την αναγέννηση των πάντων αυτοί οι δύο φοβεροί μουσικοί επέστρεψαν για να μας αφήσουν άφωνους για ακόμη μια φορά.Η βαθιά μελέτη του αρχαίου πνεύματος και των αρχαίων μελωδιών από τον Perry και η σχεδόν πάντα απόκοσμη ερμηνεία της Gerarrd είναι το όχημα που οδηγεί τους πάντες,δημιουργούς και ακροατές σε ένα υπερβατικό μουσικό ταξίδι.Τα φωνητικά ισομοιρασμένα σε αυτό το ταξίδι της επιστροφής.Μια Gerard να τραγουδά σαν σε θρησκευτική μυσταγωγία και ένας Perry να μας θυμίζει πως πέρα από ερευνητης της μουσικής είναι και ένας εξαιρετικός ερμηνευτής.
Το Ελληνικό στοιχείο υπάρχει έντονο σε αυτή την κυκλοφορία. Τρία τραγούδια με Ελληνικά ονόματα (Αnabasis,Agape,Amnesia) και χρήση παραδοσιακών Ελληνικών μουσικών οργάνων συνηγορούν σε αυτό.Το στοιχείο αυτό συνδυασμένο με διαφορες ανατολικές κουλτούρες και με την χρηση παραδοσιακών οργάνων παντώς τύπου δημιουργούν ένα πραγματικά πεφωτισμένο μουσικό αποτέλεσμα που αναδεικνύει πλήρως την μουσική ωριμότητα αυτής της μπάντας και αποδεικνύει πως όσα χρόνια κι αν πέρασαν,εξακολουθούν να είναι ένας πραγματικός πολιτιστικός φάρος
Το "Children of the Sun" μας εισάγει στην μυσταγωγία και σύμφωνα με τον Perry η θεματολογία του έχει να κάνει με την ανθρώπινη εξέλιξη και το πως ο γενεντικός μας κώδικας κυριολεκτικά εμποτίζεται με την αρχαία μνήμη.Το "Amnesia" πραγματεύεται την συλλογική "κοινωνική αμνησία" που επικρατει στις μέρες μας.Σύμφωνα με το δελτίο τύπου "αυτοί που νικούν πάντα γράφουν την ιστορία,εμείς όμως γνωρίζοντας την πλήρη αλήθεια μπορούμε να μην επαναλάβουμε τα ίδια σφάλματα".Το Ελληνικό στοιχείο είναι εντονότατο εδώ καθώς αναφέρεται επίσης πως "θα έπρεπε η ανθρωπότητα να παραδειγματιστεί από τους Έλληνες καθώς γι αυτούς η μνήμη ήταν η μεγαλύτερη μούσα για τα επιτεύγματά τους".
Το "Opium" είναι σαφέστατα ένα πιο μηδενιστικό τραγούδι.Αναφέρεται στην αποχαύνωση της κοινωνίας,που την οδηγεί σε κατάθλιψη και την παγιδεύει. Ο πεσιμισμός και ο μηδενισμός συνεχίζονται και στα υπόλοιπα τραγούδια μέχρι να φτάσουμε στο λυτρωτικό φινάλε που έρχεται με "Return of the She-King" και "All in Good Time".Ειδικά το τελευταίο είναι ένα "μανιφέστο" που εξυμνεί την αρετή της υπομονής και πως αυτή ανταμοίβη αυτούς που υπομένουν και δεν βιάζονται να κερδίσουν τα πάντα με τη μία.
Είναι βέβαιο πως μονάχα μια μπάντα σαν τους Dead Can Dance θα μπορούσε να κάνει μια τόσο μεγαλειώδη επιστροφή.16 χρόνια απουσίας μοιάζουν σα να μην υπήρξαν ποτέ και η μαγεία συνεχίζεται ακριβώς από εκεί που την άφησαν πίσω στο μακρινό πια 1996.Κι αν τα καμμένα ηλιοτρόπια στο εξώφυλλο είναι δείγμα θανάτου και πεσιμισμού είναι σίγουρο πως οι Dead Can Dance ήρθαν για να φέρουν την Άνοιξη και να οδηγήσουν άπαντες σε ανθίσεις,ψυχικές ανατάσεις και να φέρουν έναν αέρα ανάστασης στη μουσική!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου