The Golden Filter-Voluspa (Brille Records)

Το "Voluspa" αποτελεί την πρώτη full length κυκλοφορία γι αυτό το Νεουορκέζικο ντουέτο. Χρονικά η πρώτη κυκλοφορία της μπάντας τοποθετείτε στο Φεβρουάριο το 2009 με το single "Solid Gold" το οποίο τους εξασφάλισε μια κάποια αναγνωρισιμότητα και δημιούργησε ένα μικρό πυρήνα φανατικών ακροατών τους. Η αγάπη του κόσμου γι αυτούς ενισχύθηκε με τις τρομερές ζωντανές εμφανίσεις τους σε διάφορα club την Νέα Υόρκης οι οποίες πέραν των δικών τους τραγουδιών περιελάμβαναν και πληθώρα διασκευών σε κομμάτια των Cut Copy,Little Boots etc. Η Brille Records (που αποτελεί και την δισκογραφική στέγη των The Knife) τους ανακάλυψε και τους προσέφερε συμβόλαιο.

Το μοτίβο girl-boy που χαρακτηρίζει τις περισσότερες ηλεκτρονικές μπάντες υπάρχει και εδώ ο ήχος του όμως ξεφεύγει από τα στερεότυπα του είδους καθώς εμπεριέχει πιο βαριά synthesizers και ρέπει έντονα προς την disco! Τα τραγούδια "Solid Gold" & "Thunderbird" είναι ήδη γνωστά από την πρώτη τους κυκλοφορία και ηχούν όμορφα στα αυτιά του ακροατή. Η μεγάλη έκπληξη έρχεται με το τραγούδι "Ηιde Me" του οποίου ο χορευτικός ρυθμός εκπέμπει μια σχεδόν πρωτόγονη ενέργεια. Στα τραγούδια¨" Look me in the Eye","Moonlight Fantasy" & "Kiss her Goodbye" γίνονται εμφανείς οι επιρροές της μπάντας από το New Wave την Ambient μουσική αλλά και από μουσικούς συνοδοιπόρους τους όπως οι Ladytron! Ο δίσκος συνεχίζεται με τραγούδια εμποτισμένα από την διάθεση της μπάντας για πειραματισμό και ηχούν ευχάριστα παράξενα και δελεαστικά στα αυτιά του επίδοξου ακροατή τους. Τα φωνητικά εξακολουθούν να είναι σχεδόν κρυστάλλινα και η μουσική παθιασμένη και σχεδόν μυστικιστική!

Το Voluspa φαίνεται ότι είναι μια κυκλοφορία που δουλεύτηκε αρκετά πριν βγει στο κοινό και φανερώνει μια μπάντα η οποία δεν βιάζεται να κατακτήσει τη δόξα,αλλά νοιάζεται περισσότερο να ικανοποιήσει την δική της μουσική αναζήτηση!

Nice Face-Immer Etwas (Sacred Bones 2010)

Εκεί που λες πως μουσικά όλα έχουν βαλτώσει,εκεί που σου τη δίνει η διαρκής μουσική επανάληψη,σχεδόν πάντα έρχεται μια κυκλοφορία για να σου αλλάξει αυτή τη γνώμη και να σου δώσει ένα ηχηρό μουσικό χαστούκι. Ο Nice Face (aka Ian Magee) αναλαμβάνει την ευθύνη για αυτό το μουσικό πόνημα και οι λάτρεις της μουσικής οφείλουν ένα τεράστιο ευχαριστώ στην Sacred Bones που τον ανακάλυψε!

Η δίσκος του κυκλοφορεί υπό τον τίτλο "Immer Etwas" (Always something στα Αγγλικά) και έρχεται να φέρει αναμνήσεις από συγκροτήματα όπως οι Pavement ή ακόμα και οι Suicide που ενθουσίαζαν με τον σχεδόν πρωτόγονο και ακατέργαστο ήχο τους,την lo-fi αισθητική τους και την όλη DIY φιλοσοφία που διέπνεε τις κυκλοφορίες τους.

Ο καταγόμενος από το Brooklyn, Magee, συγκεντρώνει ήχους και ιστορίες από την Νέα Υόρκη και τους συνδυάζει με τις μουσικές του αναζητήσεις δημιουργώντας ένα μοναδικό αποτέλεσμα. Κυριαρχούν τα synthesizers με ήχο σχεδόν παρανοικό, τα drum machines, οι κιθάρες με ήχο που παραπέμπει στο ωμό garage, και φωνητικά παραμορφωμένα που ακροβατούν ανάμεσα στην ψυχεδέλεια και το Goth. Αυτό το πραγματικά διεστραμένο μουσικό μίγμα μπορείς άνετα να το χαρακτηρίσεις σαν coldwave-garage pop και σίγουρα θα είχε εξέχουσα θέση σε κάποιο φρικιαστικό b-movie των 80's.

Δεν γνωρίζω κατά πόσο αυτό το μουσικό υβρίδιο έχει θέση στη σημερινή μουσική πραγματικότητα,σίγουρα όμως είναι απόλυτα ικανό να προβληματίσει και να παθιάσει τον επίδοξο ακροατή του!

Holy Fuck-Latin (Young Turks 2010)

Όταν οι Holy Fuck προχωρούσαν προς τη μουσική καταξίωση με την κυκλοφορία του 2ου LP τους το 2007,οι κριτικοί δεν τους χαρίστηκαν έχοντας κατά νου την πραγματικά άθλια πρώτη τους και ομώνυμη κυκλοφορία!

Η μπάντα, η οποία αποτελούνταν από μέλη διάφορων μουσικών σχημάτων του Τορόντο, κατάφερνε πάντα να δημιουργήσει ένα παράξενο μουσικό συνοθύλλευμα από ήχους μπάσσου,συνδυασμένους με παράξενους ηλεκτρονικούς ήχους και πραγματικά ξεσηκωτικά τύμπανα τα οποία αν και δημιοθργούσαν ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μουσικό αποτέλεσμα παρόλα αυτά στερούνταν κάποιας πρωτοτυπίας που θα ήταν ικανή να τους εκτινάξει στην κορυφή της μουσικής βιομηχανίας!

Όταν λοιπόν ήρθε η ώρα για την νέα τους κυκλοφορία,αποφάσισαν να ενώσουν όλη αυτή την άναρχη βαβούρα που κατά καιρούς δημιουργούσαν και το αποτέλεσμα είναι το άλμπουμ "Latin",το οποίο σίγουρα αποτελεί την πιο μουσικά συμπαγή δουλειά τους μέχρι σήμερα,μια δουλειά που συνδυάζει υπέροχα τον groovy ήχο με τις electro μελωδίες!

Ο δίσκος ξεκινά με το "1MD" ένα μακροσκελές και ατμοσφαιρικό τραγούδι γεμάτο από παραμορφωένους ήχους και παραμορφωμένα φωνητικά γεγονός που αποτελεί την πρώτη παρέκκλιση από το μουσικό παρελθόν τους!

Το άλμπουμ συνεχίζεισ το ίδιο μουσικό ύφος και δεν παύει λεπτό να εκπλήσσει τον ακροατή με τραγούδια όπως το 'Red Lights" (με την εκπληκτική μπασογραμμή του) το "SHT MTN", το οποίο είναι γεμάτο μουσικές διαστροφές και το πραγματικά λυσσαλέο "Stilletos".

Στο κλείσιμο του εν λόγω δίσκου αποτίουν και έναν φόρο τιμής στο παρελθόν τους με το "P.I.G.S." το οποίο ακούγεται λες και είναι βγαλμένο από τις πρώτες τους δουλειές!

Το αποτέλεσμα αυτού του δίσκου των Holy Fuck είναι πραγματικά ευφυές,σε τέτοιο βαθμό που πραγματικά σε μαγεύει και σε ταξιδεύει!

Karen Elson - The Ghost Who Walks (Third Man/XL Recordings)

Διεθνούς φήμης μοντέλο. Σύζυγος του Jack White! Εκκολαπτόμενη μουσκός! Αυτοί είναι κάποιοι από τους χαρακτηρισμούς που ακολουθούν το όνομα της Karen Elson,και το "The Ghost who walks" είναι το πρώτο μουσικό της πόνημα.

Θα μπορούσε κανείς πολύ εύκολα να κρίνει αυτό το αλμπουμ λέγοντας πολύ απλά ότι η συμπαθέστατη Karen είναι μία ακόμα προσθήκη στο μουσικό "τσίρκο" που διευθύνει ο Jack White,αλλά ο συγκεκριμένος δίσκος δεν σε αφήνει να το κάνεις τόσο αβίαστα. Τι και αν το συγκρότημα που την ακολουθεί περιστρέφεται γύρω από την σφαίρα επιρροής του συζύγου της (ο Jack Lawrence των Dead Weather στο μπάσο, ο Jackson Smith, γιος της Patti Smith και σύζυγος της Meg White στην κιθάρα και ο ίδιος ο Jack White στα drums),τι κι αν η ίδια δεν σταματάει να λέει πως "αυτός ο δίσκος δεν θα είχε δημιουργηθεί ποτέ χωρίς τον Jack" ,η δική της αύρα είναι αυτή που υπάρχει σε κάθε ένα κομμάτι αυτού του άλμπουμ.

Ο έντονος συναισθηματισμός,ο σχεδόν παλιακός ήχος και η cabaret αισθητική των τραγουδιών δημιουργούν ένα ιδιαίτερα ευχάριστο μουσικό αποτέλεσμα,το οποίο μπορεί να μην είναι τέλειο,αλλά δεν παύει να είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον.

Το αν η Karen Elson είναι έτοιμη να κατακτήσει την μουσική βιομηχανία είναι κάτι το αβέβαιο,σίγουρα όμως κατάφερε να δημιουργήσει ένα δίσκο που θα προκαλέσει αρκετές συζυτήσεις σε αυτήν!

The Dead Weather-Sea of Cowards(Warner 2010)

Αν και έχει περάσει κάτι λιγότερο από ένας χρόνος (10 μήνες για την ακρίβεια) από το ντεμπούτο τους το μουσικό σχήμα-ονείρωξη του Jack White επιστρέφει με ένα άλμπουμ γεμάτο αλλαγές!

Ο Jack White αναλαμβάνει και αυτός το ρόλο του στα φωνητικά χωρίς να αμφισβητήσει όμως την πρωτοκαθεδρία της Alison Mosshart σαν frontwoman του συγκροτήματος. Ο ήχος τους αρχίζει να γίνεται πιο σκοτεινός και κλειστοφοβικός και στηριγμένος στις Sabbath-ικες επιρροές του Jack White δημιουργεί ένα ηχητικό κράμα blues psychedelia,progressive & space rock. Το άλμπουμ ξεκινά με μια πεντάδα κομματιών που είναι σκέτοι δυναμίτες με κορυφαίο το " Blue Blood Blues" που είναι βουτηγμένο μέχρι το μεδούλι στον ήχο που όρισαν οι Black Sabbath! Τα υπόλοιπα κομμάτια του άλμπουμ παραμένουν σε υψηλό επίπεδο αλλά δυστυχώς δεν καταφέρνουν να δημιουργήσουν τα συναισθήματα του πρώτου μισού του άλμπουμ!

Ο Jack White δεν παύει να μας εκπλήσσει με την μουσική του ιδιοφυία και το "Sea of Cowards" αποτελεί σίγουρα προιόν της!