Έχει περάσει αρκετός καιρός από τότε που είδαμε τις Warpaint να ξεπηδούν στο μουσικό στερέωμα. Πίσω στο 2010 και στο The Fool,τα τέσσερα κορίτσια από το L.A. κατάφεραν να δημιουργήσουν ένα ντεμπούτο που είχε αγγίξει πολλούς,κυρίως χάρη στη μουσική του ποιότητα και την απλότητα που το διέκρινε. Μετά από τέσσερα περίπου χρόνια,και αφού έκαναν μια επανεμφάνιση για τη μουσική της διαφημιστικής καμπάνιας του Calvin Klein,οι Warpaint επέστρεψαν για να μας μαγέψουν και πάλι.
Αυτό που κατορθώνουν ξανά είναι να δημιουργήσουν ήχους και μουσικές που κάνουν τον ακροατή να ταυτιστεί μαζί τους και να βυθιστεί μέσα τους. Τα synth και οι μπασογραμμές αποκτούν έναν πιο κυρίαρχο ρόλο,ενώ η αιθέρια φωνή της Emily Kokal με την συνοδεία της Theresa Waynman μαγεύουν ακόμη και τους πιο δύσπιστους παρασύροντας τους σε ένα κόσμο σαγηνευτικών ήχων και έντονων συναισθημάτων.
Οι Warpaint δείχνουν πιο ώριμες σε σχέση με το The Fool και έχουν συνειδητοποιήσει ότι η επιτυχία που προέκυψε μέσα από αυτό πρέπει να συντηρηθεί και να μεγαλώσει. Το Warpaint μπορεί να ηχεί αρκετά εμπορικό,δεν χάνει όμως ούτε για μια στιγμή το προσωπικό στίγμα του συγκροτήματος,γεγονός που το μετατρέπει αυτόματα στο αναμενόμενο επόμενο βήμα γι αυτές. Για αρκετούς ο ήχος των Warpaint θα εξακολουθήσει να ηχεί βαρετός και επαναλαμβανόμενος. Το ότι δεν υπάρχει παρθενογένεση στη μουσική το γνωρίζουμε. Το ότι μπορείς να πατάς πάνω στις επιρροές σου και να δημιουργείς ένα τόσο όμορφο αποτέλεσμα που δεν στερείται του προσωπικού σου στοιχείου,είναι κάτι που οι Warpaint μας το αποδεικνύουν περίτρανα σε αυτό το άλμπουμ.
Και αυτή η χρονιά μοιάζει από το ξεκίνημα της ενδιαφέρουσα στο κομμάτι των μουσικών κυκλοφοριών. Οι Warpaint έδωσαν ένα ενδιαφέρον έναυσμα. Για να δούμε και τη συνέχεια.